✍️عباس عبدی، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب دیروز در یادداشتی در روزنامه اعتماد، نوشت: «یکی از نقدهای جدی که به دولت وارد است، باز نکردن ابعاد و آثار تحریم‌ها است. بزرگ‌ترین تحریم‌هایی که علیه یک کشور اجرایی شده است. البته انگیزه اصلی این سکوت تا حدی قابل درک است، ولی بی‌فایده یا حتی زیان‌بار بودن آن نیز بر کسی پوشیده نیست. شاید به علت همین سکوت است که مخالفان دولت نیز دچار اشتباه محاسبه شده‌اند و نتیجه این بی‌اطلاعی همین مصوبات خواهد شد». این اظهارنظر واجد چند نکته تحلیلی است که به تبیین ابعاد این قبیل تفکرات با خاستگاه جریانی و سیاسی کمک می‌کند.
نکات تحلیلی: 1- عباس عبدی جزء طیفی از جریان اصلاحات است که امروز در پله دوم ایستاده و با تحریف نقش و جایگاه جریان متبوع خود در بروز مشکلات و مسائل امروز جامعه، پیکان تقصیرات را به سمتی دیگر برمی‌گرداند. آن‌ها در دوراهی نحوه تحلیل مسائل کشور و چگونگی مواجهه با انتخابات 1400 ایستاده‌اند؛ از طرفی نمی‌توانند واقعیات و مشکلات موجود را به سبب ناکارآمدی دولتی که دو دوره از آن حمایت کرده‌اند به‌راحتی نادیده بگیرند و از سوی دیگر با کمترین خسارت و تلفات می‌خواهند از این وضعیت عبور کنند. ناگزیر به تحریف واقعیات و بزک کردن دوباره عمو سام برای وعده سرخرمن روی آورده‌اند. 2- این اظهارنظر فرار به جلو است. کارشناسان دولت بارها گفته‌اند که تحریم‌ها در بدبینانه‌ترین حالت تأثیری 20 تا 30 درصدی بر اقتصاد ایران دارد. علت 70 درصد باقی‌مانده، داخلی است که به تعبیر رهبر معظم انقلاب، علاجش نیز در داخل است و آن رفع سوء تدبیرها و ضعف مدیریت‌هاست. 3- البته دو سال پیش عباس عبدی در آبان 1397 در مصاحبه با سایت عصر ایران با تأکید به مضمون چنین نکته‌ای، تحریم را- به درستی- فرصت تلقی کرده و گفته بود: «محدود کردن مسائل اقتصاد ایران به تحریم، خطرناک است. واقعاً مسئله اصلی ما تحریم نیست. ما در اولین فرصت باید تغییرات اساسی در وضعیت اقتصادیمان ایجاد کنیم؛ یعنی تغییرات اساسی در سیاست قیمت‌گذاری، سیاست مربوط به فضای کسب‌وکار و حاکمیت قانون و شفافیت و پاسخگویی، مبارزه اساسی با فساد و بسیاری از حوزه‌های دیگر». حال این سؤال مطرح می‌شود که آیا دولت توانست تغییرات اساسی در سیاست‌گذاری‌های معطوف به حل مشکلات داخلی انجام دهد؟ یا هنوز هم منتظر معجزه بیرونی برای حل مسائل، پس از هفت سال و نیم است؟ آقای عبدی! مشکل در نگاه راهبردی‌ای است که راه‌حل مسائل داخلی را در بیرون جستجو می‌کند.