ذیرد،جان
م فدایت،تو نعمت دیرینهاى،که او را مانندى نیست،جانم فدایت،تو قرین شرفى،که وى را برابرى نیست،تا چه زمانى نسبت به تو سرگردان باشم،اى مولایم،و تا چه زمان،و با کدام بیان،تو را وصف کنم،و با چه رازو نیازى؟،بر من سخت است که از سوى غیر تو پاسخ داده شوم،و سخن مسرّتبخش بشنوم،بر من سخت است که براى تو گریه کنم،ولى مردم تو را وا گذارند، بر من سخت است،که بر تو بگذرد و نه بر دیگران آنچه گذشت،آیا کمک کنندهاى هست،که فریاد و گریه را در کنارش طولانى کنم؟ آیا بىتابى هست؟که او را در بىتابىاش،هنگامى که خلوت کند یارى رسانم،آیا چشمى هست که خار فراق در آنجا گرفته،پس چشم من او را بر آن خار خلیدگى مساعدت کند،
هَلْ إِلَیْکَ یَا ابْنَ أَحْمَدَ سَبِیلٌ فَتُلْقَى هَلْ یَتَّصِلُ یَوْمُنَا مِنْکَ بِعِدَهٍ [بِغَدِهِ] فَنَحْظَى مَتَى نَرِدُ مَنَاهِلَکَ الرَّوِیَّهَ فَنَرْوَى مَتَى نَنْتَقِعُ مِنْ عَذْبِ مَائِکَ فَقَدْ طَالَ الصَّدَى مَتَى نُغَادِیکَ وَ نُرَاوِحُکَ فَنَقِرَّ عَیْنا [فَتَقَرَّ عُیُونُنَا] مَتَى تَرَانَا [وَ] نَرَاکَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ تُرَى أَ تَرَانَا نَحُفُّ بِکَ وَ أَنْتَ تَؤُمُّ الْمَلَأَ وَ قَدْ مَلَأْتَ الْأَرْضَ عَدْلا وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَکَ هَوَانا وَ عِقَابا وَ أَبَرْتَ الْعُتَاهَ وَ جَحَدَهَ الْحَقِّ وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَکَبِّرِینَ وَ اجْتَثَثْتَ أُصُولَ الظَّالِمِینَ،
آیا به جانب تو اى پسر احمد راهى هست،تا ملاقات شوى،آیا روز ما به تو با وعدهاى در مىپیوندد تا بهرهمند گردیم،چه زمان به چشمههاى پر آبت وارد مىشویم،تا سیراب گردیم،چه زمان از آب وصل خشگوارت بهرهمند مىشویم؟که تشنگى ما طولانى شد،چه زمان با تو صبح و شام مىکنیم،تا دیده از این کار روشن کنیم،چه زمان مارا مىبینى و ما تو را مىبینیم،درحالىکه پرچم پیروزى را گستردهاى،آیا آن روز در مىرسد که ما را ببینى که تو را احاطه کنیم،و تو جامعه جهانى را پیشوا مىشوى درحالىکه زمین را از عدالت انباشتى،و دشمنانت را خوارى و کیفر چشاندهاى،و متکبّران و منکران حق را نابود کردهاى و ریشه سرکشان را قطع نمودهاى،و بیخ و بن ستمکاران را برکندهاى،
وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اللَّهُمَّ أَنْتَ کَشَّافُ الْکُرَبِ وَ الْبَلْوَى وَ إِلَیْکَ أَسْتَعْدِی فَعِنْدَکَ الْعَدْوَى وَ أَنْتَ رَبُّ الْآخِرَهِ وَ الدُّنْیَا [الْأُولَى] فَأَغِثْ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ عُبَیْدَکَ الْمُبْتَلَى وَ أَرِهِ سَیِّدَهُ یَا شَدِیدَ الْقُوَى وَ أَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسَى وَ الْجَوَى وَ بَرِّدْ غَلِیلَهُ یَا مَنْ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى وَ مَنْ إِلَیْهِ الرُّجْعَى وَ الْمُنْتَهَى اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِیدُکَ التَّائِقُونَ [الشَّائِقُونَ] إِلَى وَلِیِّکَ الْمُذَکِّرِ بِکَ وَ بِنَبِیِّکَ خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَهً وَ مَلاذا وَ أَقَمْتَهُ لَنَا قِوَاما وَ مَعَاذا وَ جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِینَ مِنَّا إِمَاما فَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِیَّهً وَ سَلاما،
تا ما بگوییم:ستایش خاص خدا،پروردگار جهانیان است.خدایا تو برطرف کننده سختیها و حوادث ناگوارى،از تو یارى مىطلبم،که یارى و کمک تنها نزد توست،و تو پروردگار آخرت و دنیایى،پس اى فریادرس درماندگان،به فریاد بنده کوچک گرفتارت برس،و سرورش را به او نشان بده اى صاحب نیروهاى شگرف،و به دیدار سرورش،اندوه و سوز دل را از او بزداى،و آتش تشنگىاش را خاموش کن،اى که بر عرش چیرهاى،و بازگشت و سرانجام به سوى اوست،خدایا،ما بندگان به شدّت مشتاق به سوى ولىّ تو هستیم،آنکه مردم را به یاد تو و پیامبرت اندازد،و تو او را براى ما نگهبان و پناهگاه آفریدى،و او را قوم و امان ما قرار دادى،و او را پیشواى اهل ایمان از ما گرداندى،از جانب ما به او تحیّت و سلام برسان،
وَ زِدْنَا بِذَلِکَ یَا رَبِّ إِکْرَاما وَ اجْعَلْ مُسْتَقَرَّهُ لَنَا مُسْتَقَرّا وَ مُقَاما وَ أَتْمِمْ نِعْمَتَکَ بِتَقْدِیمِکَ إِیَّاهُ أَمَامَنَا حَتَّى تُورِدَنَا جِنَانَکَ [جَنَّاتِکَ] وَ مُرَافَقَهَ الشُّهَدَاءِ مِنْ خُلَصَائِکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ جَدِّهِ [وَ] رَسُولِکَ السَّیِّدِ الْأَکْبَرِ وَ عَلَى [عَلِیٍ] أَبِیهِ السَّیِّدِ الْأَصْغَرِ وَ جَدَّتِهِ الصِّدِّیقَهِ الْکُبْرَى فَاطِمَهَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَى مَنِ اصْطَفَیْتَ مِنْ آبَائِهِ الْبَرَرَهِ وَ عَلَیْهِ أَفْضَلَ وَ أَکْمَلَ وَ أَتَمَّ وَ أَدْوَمَ وَ أَکْثَرَ وَ أَوْفَرَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِیَائِکَ وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ ،
و به این وسیله اکرام بر ما را اى پروردگار بیفزا،و جایگاه او را،جایگاه و اقامتگاه ما قرار ده،و نعمتت را با پیش انداختن او در پیش روى ما کامل گردان،تا ما را وارد بهشتهایت نماید،و به