🌼🌿 (ره) 💠 برای بچه‌ها چند تا جوجۀ یک‌روزه خریده بودم. آقا دوست داشتند بچه‌ها به جای عروسک، از حیوانات کوچک نگه‌داری کنند. 🔻 وقتی فهمید، دائم می‌گفت: «مواظب‌شان باشید، بهشان رسیدگی کنید.» جدی هم می‌پرسید؛ 🔷 می‌گفت: «امورات‌شان باید تامین شود.» 🔶 جعبۀ مقوایی کوچکی درست کرده بودیم و جوجه‌ها را در آن گذاشتیم. زمستان از ترس سرما، جعبه را آوردیم داخل و آن را گذاشتیم گوشۀ اتاق. 🔷 تا از در آمد، اول پرسید: «به این‌ها غذا داده‌اید؟!» 🔶 بعد هم گفت: «شاید آنجا دلشان گرفته باشد. در جعبه را باز کنید بیایند توی اتاق، یک گشتی بزنند!» 🔷 یک روز دیگر جوجه‌ها را گذاشته بودیم بیرون، باخبر شد. 🔶 گفت: «شاید امشب نزدیک صبح هوا سرد بشود، چرا این‌ها را بیرون گذاشتید؟ شاید هم گربه ببردشان.» 🔷 گفتم: «خب شاید خدا این‌ها را برای گربه خلق کرده باشد، گربۀ بیچاره چه باید بخورد؟» طوری نگاهم کرد که انگار آن گربه می‌خواهد انسانی را بخورد! رفت آن‌ها را برداشت و آورد و گذاشت گوشۀ اتاق. 🖌 راوی: حجت‌الاسلام علی بهجت 📚 این بهشت، آن بهشت، ص ۳۹ 🌼🌿