یه چیزی عرض کنم که یاد گرفتم.. اونم اینه که اگه قرار باشه از رنج ها با آدم ها نگی.. باید تو آغوش خدا و اهل بیت مبارزه کنی وگرنه عقده ای و افسرده میشی. چون بالاخره انسان نیاز به تخلیه روانی داره حالا یا ادما رو که چیزی به دستشون نیست رو انتخاب میکنه برا آه و ناله یا میره خودشو پرت میکنه تو بغل خدایِ همه ادما و کارگردان دنیا و اونجا حرفا شو میزنه! حقیقتا از اولی به ما که درست و حسابی چیزی نماسید تازه یه جاهایی حتی تو ناراحتی مسیر حرف زدن با ادما میره تو وادی غیبت و... ولی حرف زدن و ارتباط با خدا و اهل بیت و محبتشون..:) قابل بیان نیست.. تجربه می خواد مثل یه گل بی نهایت خوشبو، که هی من بگم خوشبووووِ تا شما نری بو نکشی دستت نمیاد چقدر بوش محشره پ‌ن:اگه کنجاوی که بدونی مبارزه تو بغل خدا یعنی چی و چجوری!؟ اینو ببین👇🏽 https://eitaa.com/be_khate_yek_rAvi/6083