💠«چگونگی جمع بین #امید به رحمت خدا و #ترس از قهر و عذاب او» ⁉️اگر سوال شود چطور می‌شود که انسان هم در زندگی خردمندانه، امید به رحمت الهی داشته باشد و هم ترسان از قهر و عذاب الهی باشد؟ زیرا در نگاه بدوی و ظاهری، خوف و رجا با هم جمع نمی‌شوند! 🍃امام(ره) می‌فرماید: جمع بین این دو برای افراد معمولی و کُمّل فرق می‌کند. ما دو نگاه داریم؛ یک نگاه به قصور و تقصیر خودمان که هرچه نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم هر اندازه در پیشگاه حق تلاش‌مان را به کار بگیریم و نهایت بندگی را هم داشته باشیم؛ اما بندگی ما کامل نیست. 🔷وقتی خودمان را با افراد بالاتر می‌سنجیم، می‌بینیم بندگی ما قابل قیاس با بندگی آنان نیست. وقتی به خودمان نگاه می‌کنیم، درمی‌یابیم که ناقصیم و تمام اعمالی که از ناقص صادر می‌شود، ناقص است؛ آنگاه نگران این نقص عمل‌مان هستیم. تمام تلاش خود را می‌کنیم تا عمل ناقص انجام نشود؛ اما در نهایت چون ناقصیم، از ناقص، عمل کامل صادر نمی‌شود. 🔷وقتی نقصان را می‌بینیم، دچار خوف می‌شویم. تمام تلاشمان این است که از ما خطایی صادر نشود؛ ولی می‌شود! تمام تلاشمان را می‌کنیم که غفلت نداشته باشیم؛ ولی وقتی میانگین صبح تا ظهرمان را مشاهده می‌کنیم، آمار غفلت‌مان خیلی بالاست! این موجب خوف می‌شود و چنین خوفی انگیزه‌ای برای بهبود کیفی و کمّی عمل ماست. ✅با این خوف هم تلاش می‌کنیم که کیفیت عمل‌مان را افزایش دهیم و هم به کمیّت عمل خود توجه بیشتری داریم. ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🇮🇷 | @beha_togham_alfaraez | 🇮🇷