ابوذر می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم به من فرمودند: یا أَباذَرُ! لَوْلا عَلِی ما بانَ الْحَقُّ مِنَ الْباطِلِ وَلا الْمُؤْمِنُ مِنَ الْڪافِرِ وَلا عُبِدَ اللَّهُ؛ لِأَنَّهُ ضَرَبَ رُؤُوسَ الْمُشْرِڪِینَ حَتّی أَسْلَمُوا وَعَبَدُوا اللَّهَ، وَلَوْلا ذلِڪَ لَمْ یڪُنْ ثَوابٌ وَلا عِقابٌ، وَلا یسْتُرُهُ مِنَ اللَّهِ سِتْرٌ وَلا یحْجُبُهُ مِنَ اللَّهِ حِجابٌ، وَهُوَ الْحِجابُ وَالسِّتْرُ ای ابوذر! اگر علی‌علیه السلام نبود حقّ و باطل معلوم نمی‌شد، مؤمن از ڪافر مشخص نمی‌شد، و اصلاً خدا عبادت نمی‌گردید، چون علی بود ڪه گردن سرڪردگان شرڪ را زد تا اسلام آورند و خدا را عبادت نمایند. اگر چنین نبود ثواب و عقابی نبود. هیچ پرده و پوششی بین او و خدا نیست، هیچ حجاب و مانعی بین او و خدای تعالی نیست، او خود واسطه و پرده بین خدا و خلق است. 📚 بحار الانوار، ج 40، ص 56 📚 تأویل الایات، ص 831 📚 تفسیر فرات، ص 370