از جمله جنگ امام زمان(عج) با دجال(5) و سفيانى.(6)
4- پيروزى امام زمان(عج): در اين درگيرىها سرانجام حضرت پيروز مىشود. در برخى روايات از پيروزى امام بر شرق و غرب،(7)، جنوب و قبله(8) گزارش شده است.
5- تشکيل حکومت جهانى و برچيده شدن مرزهاى جغرافيايى: امام مهدى(عج) حکومت جهانى تشکيل مىدهد و مرزهاى جغرافيايى را بر مى چيند. اين حکومت همان حکومت آرمانى موعود است که از آن در روايات گاهى به مدينه »فاضله« سخن گفته شده است.(9) گاهى به جامعه مطلوب و گاهى به «دولت کريمه» ياد شده است.
حکومت جهانى امام زمان(ع) از مؤلّفه ها و شاخصه هايى برخوردار است که تحقق هر کدام از آنها مىتواند يکى از حوادث بعد از ظهور امام زمان(ع) محسوب شوند، از جمله:
أ) گسترش عدالت:
يکى از ويژگىهاى حکومت امام زمان(ع) عدالت است. عدالت عنصر گم شدهاى است که همگان دنبال آن هستند. اين گمشده در حکومت امام زمان تحقق پيدا مىکند.
ب) گزينش کارگزاران شايسته:
طبيعى است که حکومت آرمانى امام زمان(ع) که رهبرى آن را امام مصلح و پارسا بر عهده دارد، کارگزاران آن نيز از صالحان و پارسايان خواهند بود.
6- رشد آگاهى و دانش: يکى از حوادث بسيار مهم رشد دانش و صنعت در عصر امام زمان(ع) است. دوره ظهور دوران گسترش علم و دانايى است و مدينه فاضله اسلامى «مدينة العلم» است. (10)
7- رشد عقل و خرد ورزى: در اين دوره بشر به حاکميت عقلانيت نايل مىگردد. (11)
8- رفاه اقتصادى و معيشتى: به فرموده پيامبر اسلام(ص) در دوره حضور حضرت مهدى(عج) مردم به نعمت هايى نايل مى گردند که در هيچ زمانى سابقه ندارد. براى همگان برکات الهى از آسمان نازل مى شود و زمين چيزى از روييدنى هاى خود را پنهان نمىکند.(12) طبق روايات رسيده از امام صادق(ع) در اين دوره فقيرى يافت نمىشود تا مردم زکات اموالشان را به او بدهند.(13)
9- برقرارى امنيت اجتماعى: در اين دوره امنيت اجتماعى به نحو کامل برقرار مىگردد. به گونهاى که اگر زنى به تنهايى بخواهد از عراق به شام مسافرت نمايد، در مورد امنيتش هيچ ترس و دلهره اى ندارد.(14)
10- رشد تربيتى و شکوفايى فرهنگى و اخلاقى: در اين دوره افراد به رشد تربيتى و اخلاقى و جامعه به بالاترين درجه تعالى و شکوفايى نايل مى گردند.(15)
براي اطلاع بيشتر در اين مورد به کتاب عصر زندگى و چگونگى آينده انسان و اسلام، پژوهشى در انقلاب جهانى حضرت مهدى(عج)، تأليف محمد حکيمى مراجعه نماييد.
در مورد بعد از ظهور حضرت مهدى(عج)؛ يعنى مدتى که حضرت مهدى (عج) حکومت مىکند، نيز بعد از آن دوره تا برپايى قيامت، نمى توان پاسخ قاطع و روشنى از روايات به دست آورد، چرا که در لابلاى روايات مدت حکومت حضرت مهدى(عج) نوزده سال و چند ماه،(16) هفتاد سال،(17) سيصد و نه سال،(18) آمده است.
در روايتى ذکر شده که بعد از حضرت مهدى(عج) فردى از اهل بيت سيصد و نه سال حکومت خواهد کرد.(19) و بعد قيامت برپا خواهد شد، يا يکايک امامان(ع) رجعت و حکومت مى کنند و سپس قيامت بر پا خواهد شد(20) و...
برخى از پژوهشگران اسلامى بيان داشته اند: در مورد مدت حکومت حضرت مهدى(عج) اگر چه برخى روايات حد معيّنى را بيان کردهاند و دوران حکومت حضرت را به هفت يا نه سال محدود نمودهاند، ليکن اين گونه روايات در منابع اهل سنّت ذکر شده، امّا عدهاى بدون تحقيق اين گونه روايات را در کتابهاى شيعى وارد نمودهاند. هيچ روايت صحيح السندى از امامان(ع) نرسيده است که دوران حکومت حضرت مهدى(عج) را محدود کرده باشد. اين گونه روايات علاوه بر ضعف سند، با روح آيات و محتواى روايات متواترى (که وعده دادهاند با ظهور و قيامت حضرت، زحمات انبيا به ثمر مىرسد: و جهان پر از عدل مىگردد) منافات دارد.(21)
مقام معظم رهبرى در اين باره مىفرمايد: «بعضى خيال مىکنند دوران ظهور حضرت بقية اللَّه آخر دنيا است. من عرض مىکنم دوران ظهور بقية اللَّه(ع) اوّل دنيا است. اوّل شروع حرکت انسان در صراط مستقيم است، با مانع کمتر يا بدون مانع، با سرعت بيشتر، با فراهم بودن همه امکانات براى اين حرکت. اگر صراط مستقيم الهى را مثل يک جاده وسيع، مستقيم و هموارى فرض کنيم، همه انبيا در اين چند هزار سال گذشته آمدهاند تا بشر را از کوره راهها به اين جاده برسانند. وقتى به اين جاده رسيد، مسير تندتر، عمومى تر، موفقتر، بى ضايعات يا کم ضايعاتتر خواهد بود.
دوره ظهور، دورهاى است که بشريت مى تواند نفس راحتى بکشد. مىتواند راه خدا را طى کند. مىتواند از همه استعدادهاى موجود در عالم طبيعت و در وجود انسان به شکل بهينه استفاده کند».(22)
روايات تعيين کننده دوران حکومت امام زمان(ع) با دستهاى ديگر از روايات که با روح تعاليم قرآنى بيشتر توافق دارد، در تزاحم و تعارض است. مفضل بن عمر مىگويد: به امام صادق(ع) عرض کردم: مدت خلافت حضرت قائم(ع) چه مقدار است. حضرت در جوابم آيات 105 تا 108 سوره هود را تا «عطاء غير مجذوذ» ت