در محضر استاد سیده صدیقه صاحبکار خراسانی تفسیر عرفانی از آیه ۹۶ سوره مبارکه مائده در خدمت مولی منیتی نباید باقی بماند بر بنده حرام است در محضر مولی منیت داشته باشد. «حُرِّمَ عَلَیكُمْ» یعنی بر شما حرام است كه در مقابل سلطان از فقر حرف بزنید، امّا اگر بنده چشم بر منیت خویش ببندد، و نور حق را حاكم بر خود ببیند، و قدم در دریای معرفت الهی بگذارد، و در آن دریا تنها خدا را ناخدا و كشتیبان بداند، صید بر او حلال می‌شود. به عبارتی چون انجام خیرات را به خدا نسبت دهد خیرات برایش ماندگار می‌شود؛ زیرا در این زمان خدا در نگاه او فاعل و همه كاره است، و چون كار را به خدا واگذار كند استفاده از همه توفیقات و همه‌ی عنایات بر او حلال می‌شود. البته نه تنها این رزق بر او حلال می‌گردد، بلكه روحش با این توفیقات ارتزاق می‌كند، و هر سالكی كه با او در این مسیر حركت كند می‌تواند از این روزی حلال ارتزاق كند. قرآن می‌فرماید: اگر شما مسافر كشتی طریقت هستید از رزق بحری استفاده كنید و سایر مسافران را نیز به این رزق دعوت نمایید؛ امّا زمان استفاده از روزی‌ها، به دیگران اعلام كنید این رزقی است از سوی خدای سبحان است و من در آن هیچ نقشی ندارم. این نگاه به صید بحری، سبب می‌شود تا برای سایر مسافرین كشتی طریقت، ایجاد انگیزه شود؛ زیرا این صید، توفیقی از سوی محبوب برای آن‌هاست. هر یك از شما كه توفیق چنین فضلی از سوی خداوند را یافتید، باید چنان عمل كنید كه دیگران مجذوب خدایی شوند كه این توفیقات را نصیب شما كرده است. آنان نیز باید از آب معارف الهی چندان بنوشند كه منیت‌هایشان شسته شود، و آنچه بر ایشان باقی می‌ماند فقط خدای باقی باشد.   همگان از فیض رحمانی برخودار هستند آیه می‌‌گوید:‌ صید بحری هم بر شما كشتی‌نشینان دریای معرفت، حلال است و هم بر كسانی كه هنوز گرفتار عالم ماده‌اند. شاید با بهره بردن از این طعام معرفتی، آنان نیز مشتاق دریای معرفت الهی گردند. اگر خداوند صید بحری را بر همگان حلال می‌كند، از آن روست كه می‌خواهد تا همگان از فیض رحمانی برخوردار شوند. اگر كسی قصد حضور در حریم حق را كرده ، نباید دست خالی و بدون روزی معرفتی باز گردد. خداوند می‌گوید: صید بحری هم بر شما حلال است و هم بر مسافران خشكی. اگر شما از آب معرفت به آنان بنوشانید، و علم نافع دراختیار‌شان بگذارید، آنان نیز چون شما از منیت‌هایشان فاصله می‌گیرند. آنان هنوز خدایی كه شما می‌شناسید، نمی‌شناسند. آنان هنوز در انجام خیرات، خود را مؤثر می‌دانند، و خوبی‌ها را به خود نسبت می‌دهند، و در انجام بندگی بر توان خویش تكیه می‌كنند.   خدابینی نشانه عاشق قرآن می‌گوید: «حُرِّمَ عَلَیكُمْ»‌ بر شما حرام است كه سخن از عاشقی بگویید، در حالی‌که هنوز چشم به "خود" دوخته باشید، پس با روزی‌های معرفتی از خودبینی رها شوید. از امام رضا علیه‌السلام سؤال می‌شود چرا اول اذان الله اكبر است و آخرش لااله‌ الا الله. حضرت می‌فرماید: برای این كه خدای سبحان اراده كرده اول و آخر هر كاری خود اوست، اول اذان الله، آخر آن هم الله. پس «حرام است كه خودبین باشید». این نگاه زیبا به اذان باید در كل زندگی جریان پیدا كند، یعنی در هیچ خیری بنده نباید خودبین باشد بلكه در هر حال خدابینی وظیفه اوست. «هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِن‏» #حدید_۳ شروع اوست، پایان هم اوست، ظاهر اوست و باطن هم اوست این نگاه شایسته بندگی است. اگر در دریای شریعت قرار گرفتید، باید با تمام توان حركت كنید، و آن‌چه نصیب شما می‌شود لطف خداست. آن كس كه در دریای شریعت قرار می‌گیرد غرق اجرای احكام شرع می‌شود، و این غرق شدن سبب می‌شود كه منیت‌ها جایی برای خودنمایی پیدا نكنند. امّا آن كس كه در خشكی و یا بر ساحل دریای شریعت جای‌ گیرد هنوز به دریا نرسیده است باید تلاش كند. «وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذی إِلَیهِ تُحْشَرُونَ» قرآن در ادامه می‌گوید: «وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذی إِلَیهِ تُحْشَرُونَ»، پرهیز كنید از این كه در مقابل نظر شریعت نظری از سوی خود مطرح كنید. تقوا كنید از اینكه خدا را سپر خود نكنید، اگر خدا سپر شما باشد از هر نوع ضرری از سوی دیگران و همچنین از نفسانیات خود در امان خواهید ماند. #دارالقرآن_فاطمةالزهراءبضعةالرسول #مرکز_تخصصی_آموزش_تفسیر_قرآن_نهج‌البلاغه @mactabb