چه‌انتظار‌غریبی تو‌بین‌‌منتظران‌هم،‌عزیز‌من‌چه‌غریبی! عجیب‌تر‌که‌چه‌آسان‌نبودنت‌شده‌عادت! چه‌بی‌خیال‌نشستیم،‌نه‌کوششی‌نه‌وفایی‌ فقط‌نشستیم‌و‌گفتیم: خدا‌کند‌که‌بیایی