1- در هنگام قهر الهى، همه‌ى اسباب كاميابى بى‌فايده است. 2- رفاه مخالفان دين، شما را غمگين نكند كه روزى آن را خواهيم گرفت. 3- قهر الهى، بعد از اتمام حجّت است. تنبيه بايد بعد از تذكّر باشد. 4- در هر امّتى اولياى خدا هستند كه آنان را هشدار دهند. 5- وظيفه‌ى انبيا هشدار است و در قبول يا ردّ مردم مسئوليّتى ندارند. 6- انسان فطرتاً حقايق را درك مى‌كند، لكن چه بسا غفلت او را فرا مى‌گيرد، و درمان غفلت، تذكّر و هشدار است. 7- تنبيه قبل از تذكّر، ظلم است. 8- شأن الهى از ظلم دور است.