و چنین فرمود مهربان پروردگار ای فرزند آدم به اندازه نیازی که به من دارید مرا اطاعت کنید و به مقدار صبری که بر آتش (دوزخ) دارید نافرمانی مرا کنید، و به اندازه‌ای که در دنیا سکنی دارید از آن توشه برگیرید (یعنی از دنیا بهره‌ای متعادل و معقول ببرید و حرص نزنید چون عمر دنیا در برابر عمر آخرت بسیار ناچیز است بلکه به حساب نمی‌آید) و به اندازه‌ای که در آخرت سکنی دارید برای آن توشه فراهم کنید (بطور کلی انسان برای آخرت آفریده شده و دنیا مقدمه عالم دیگر است و با توجه به جاودانگی در آخرت، بدیهی است که باید تمام سعی و تلاش ما مصروف به فراهم کردن زاد و توشه آخرت گردد). به عمر طولانی و روزی آماده و گناهان پنهان خود (از دید مردم) نظر و اندیشه مکنید (چون گرفتار غرور و غفلت خواهید شد). (به همین جهت برای رفع غرور و غفلت بدانید که) هر چیزی نابود می‌شود جز ذات من و اگر شما همانطور که از فقر و تنگدستی می‌هراسید، از آتش دوزخ واهمه داشته باشید من شما را از جایی که گمان نمی‌برید، بی‌نیاز خواهم کرد. و اگر همانگونه که اشتیاق به دنیا دارید، شوق به بهشت داشته باشید، در دنیا و آخرت شما را سعادتمند خواهم نمود. و دلهای خود را با دوستی دنیا نمیرانید، زیرا از بین رفتن دنیا نزدیک است (و با مرگ بین شما و دنیا جدایی خواهد افتاد)