1- علم و شناخت مسئوليّت‌آور است و كيفر مخالفان پيامبر زمانى است كه حقّانيت پيامبر اكرم را فهميده باشند. 2- سيره‌ى عملى مسلمانان به شرطى حجّت است كه با سنّت و راه رسول‌اللَّه مخالفتى نداشته باشد. 3- پيامبر اسلام و مؤمنان در يك جبهه قرار دارند و مخالفت با جامعه اسلامى، مخالفت با پيامبر است. 4- تسليم بودن در برابر رسول خداوند واجب و مخالفت با او حرام است. 5- تفرقه‌افكنى در صفوف مسلمانان سبب دوزخ است. 6- خداوند، كسى را بدون اتمام حجّت به دوزخ نمى‌برد. 7- حساب افراد قاصر و مستضعف كه صداى حقّ را نمى‌شنوند، يا قدرت تشخيص ندارند، از حساب افراد آگاه ولجوج، جداست. 8- مقدّمات سقوط انسان، به دست خود اوست. 9- هر راهى جز راه مؤمنان واقعى، به دوزخ منتهى مى‌شود. 10- نتيجه‌ى مخالفت با رسول خدا و امّت اسلامى، تحت ولايت غير خدا در آمدن و سقوط در جهنّم است. 11- خداوند، نعمت‌هاى خود را از منحرفان قطع نمى‌كند و هر كس را در مسيرى كه خودش انتخاب كرده است، يارى مى‌دهد.