🌸🍃🌸🍃🌸 🍃🌸🍃🌸 🌸🍃🌸 🍃🌸 🌸 ملیکا لبش را به دندان گرفت، انگار خیلی بی ادب بود. یعنی اگر دستش به آقای کمالی می رسید او را از وسط به دو نیمه مساوی تقسیم می کرد. نمی فهمید کارت پروازش دست این مرتیکه چه می کند!؟ تا مجبور شود بشنود. "بفرمایید. امرتون؟"! دستانش زیر چادر مشت شده بودند، خوب بود که در معرض دید قرار نداشت. می بایست خود را کنترل می کرد. اصلا اگر کنترل نمی کرد می خواست چه گلی به سرش بگیرد. لحنش بی اختیار تغییر کرده بود، تند و حرصی . - انگار کارت پرواز ما دست شماست! د تغییر لحنش مشهود بود. از این که حرصش را در آورده بود. بدش نمی آمد. كيف داشت. "بچه جون به حد و حدودی نشونت بدم که خودت حظ کنی"! برایش خط و نشان می کشید! عجب. "حالا بمان. دارم همونی را که خودت گفتی رعایت می کنم "! دیگر بچه نبود، زیاد جوان هم نبود. می توانست به راحتی لبخندش را پنهان کند، کار سختی نبود. -بله! پاسخش همین یک کلمه بود، نه کمتر نه بیشتر. بدون هیچ عکس العمل دیگری! ملیکا هنوز منتظر بود. بلکه بالاخره رضایت بدهد و کارت ها را پس بدهد. اما نه، متعجب به چهره بی تفاوت هو من نگریست. دلش می خواست داد بکشد. "بله و بلا. خب بده دیگه"! -کار دیگه ای ندارید؟! این صدای هومن بود که قصد کرده بود دوباره روی صندلی خود بنشیند، ملیکا دلش می خواست سرش را ببرد. یعنی چه که کار دیگه ای ندارید!؟ این مرد یا واقعا نفهم بود با خودش را زده بود به نفهمی . ملیکا اخم هایش را در هم کشید و محکم گفت: - کارت پرواز ما رو بدید! و با حرص ادامه داد: لطفا. هومن سرش را پایین انداخت و گفت: - آهان این رو از اولش می گفتید خب ! و دست در جیبش کرد و دو تا از کارت ها را جدا کرد و به سمت ملیکا گرفت. ملیکا دست پیش برد تا آن ها را بگیرد، اما کارت ها رها نشدند؟ ناچار به صورت هومن نگاه کرد، دست هر دو روی کارت ها بود. اگر ترس از پاره شدنش را نداشت به زور آن ها را بیرون می کشید، سر بلند کرد تا اعتراض بکند. در نگاهش هیچ چیز نبود برعکس درونش که پر از شیطنت بود، می ترسید نتواند محکم ادا کند. اما، اما می بایست می توانسته گمش نکنید! یعنی ملیکا دلش می خواست هر چه متانت و رودربایستی و این حرف ها هست یک جا کنار بگذارد و کیفش را محکم روی سر این مرد بکوبد! او با خودش چه فکری کرده بود؟! چند نفس عمیق کشید. لعنتی، لعنتی. با تمام قدرت کارت ها را کشید. اگر هومن خود دستش را رها نمی کرد. پاره شدنشان حتمی بود. ملیکا با گام هایی که تقریبا به زمین می کوبید از او دور شد. 🌸 🍃🌸 🌸🍃🌸 🍃🌸🍃🌸 🌸🍃🌸🍃🌸