هدایت شده از عرفان، اوج ناز
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۹۱)
از آیت الله مصباح یزدی
ادامه........ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻓﻄﺮﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ:
ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﺍﺻﻞ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﮏ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻓﻄﺮﯼ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻭﻋﺪﻩ ﯼ ﺍﻋﻄﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ:
ﻭﺟﻮﻩ ﻳﻮﻣﺌﺬ ﻧﺎﻋﻤﺔ؛
یعنی:
ﭼﻬﺮﻩﻫﺎﯼ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﻭ ﺧﺮﻡ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﻳﻨﻘﻠﺐ ﺍﻟﯽ ﺃﻫﻠﻪ ﻣﺴﺮﻭﺭﺍ؛
یعنی:
ﻣﺆﻣﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ، ﻧﺰﺩ ﺍﻫﻞ ﻭ ﻋﻴﺎﻟﺶ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎﺯ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
ﺑﯽ ﺷﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﻄﺮﺗﺎ ﻃﺎﻟﺐ ﺧﻮﺷﯽ، ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ. ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﯽ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ، ﺧﻮﺷﻮﻗﺘﯽ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻭ... ﻫﻤﮕﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ، ﻃﺎﻟﺐ ﺧﻮﺷﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ:
ﺍﻟﺤﻤﺪﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﯼ ﺃﺫﻫﺐ ﻋﻨﺎ ﺍﻟﺤﺰﻥ؛
ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﺰﻥ ﻭ ﻏﻤﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ.
ﭘﺲ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻓﻄﺮﺗﺎ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﺍﻫﻞ ﺟﻬﻨﻢ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻗﻴﺎﻓﻪﻫﺎﯼ ﺩﺭﻫﻢ ﮐﺸﻴﺪﻩ (ﻋﺒﻮﺳﺎ ﻗﻤﻄﺮﻳﺮﺍ)
ﻭ ﭼﻬﺮﻩﻫﺎﯼ ﭼﺮﻭﮐﻴﺪﻩ ﻭ ﺳﻴﺎﻩ
(ﻭﺟﻮﻫﻬﻢ ﻣﺴﻮﺩﺓ)
ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺎﺕ ﺩﻭﺯﺧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
@nazz_ir