هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت شماره ۵۴) بی پولی با لهجه اصفهانی میخام امروزبرادون‌ یه قصه اِزدنیا بی گَم از  غم  این دو روزِه  از  غم بعضیا  بی گَم میخام اِز دردی بیگَم که این روزا  فِراونِس خیلیا  دوچارِشن اوضاشون در به داغونِس بی پولی بددردیِس بی اون آدِم  ‌پریشونِس همه‌ تَناش میذارندجاش‌ وسطی‌ خیابونِس هرکِسی پول ندارِدهیچ کوجا اون جا ندارِد همجا   غِریبِ   سو    همیشه  هی بز  میارِد انگاری خُوره   دارِد یا  که  دُچاری طاعونِس دوشِکِش   زیِمینِس  و  لاحافِشَم   آسمونِس هرکِسی  پول  ندارِد  براش  قیافه  میگیرَند حتی  قوم و خویششَم سراغشو نمی گیرَند عجب دنیایی شُودِس آسینی نو پولو بوخور برا‌   پولِس‌  که میگن حج  آقا کیک  و تو بُبُر هرکِسی  پول  ندارِد  این بدنِش جون  ندارِد شبا  گُشنِه می خابِد سر  روی  بالین  میزارِد اِز  زی مین و آسمون  بِلا  براش هی میبارِد تازه  پاشَم  می شکنِد  عصا   بیچاره  نَدارِد یارو   اِندازه ی    یه دوزاری   ارزش  ندارِد اما   هر  جا  که  بِرِد  خودشو   بالا  می بِرد وقتی که حرف میزندآب اِزچیوپلِش میریزِد تا که  اونو میبینی هفت جای  آدِم  میسوزِد هرکِسی پول ندارِد میگن چِقَد‌حرف می زِنی لال  مونی بیگر   بَسِس انگار  توُم  پیرهِ زنی پرسیدم از شیخمون  گفت عوِضِش خدا داری تو   جهنمم    بایِد   اونجا    تو    هیزُم   بیاری البته      اینو     بیگَم  خدای    ما   مهربونِس صِلاحِ  ما را خودش خوب میدونِد فکرِمونس خُلاصه  دنیا  به  کام پول  داراس ما توقَفَس (بیقرار)غصه نخور پول نداری اینِس که هَس بیقرار اصفهانی