(من امام  باقرم) باقرم    رنج    فراوان   دیده ام کربلا  سوگ    عزیزان   دیده ام داغ     عباس    علمدار    حسین من مصیبت ها ز عدوان دیده ام داغ    اکبر   داغ اصغر  دیده ام داغ قاسم هم  جوانان   دیده ام کودکی     بودم     میان     قافله من بسی محنت زدوران دیده ام من خودم دیدم سرخورشید و نی اربن  اربای   شهیدان     دیده ام خورده ام شلاق و عمه شد اسپر با دو چشمم شام ویران دیده ام در   خرابه   با   رقیه    همنشین گریه ها  از  درد هجران دیده ام مجلس   بزم     یزید    بی   حیا تشت زرخورشیدرخشان دیده ام عمه ام  را  همچو   کوهی  استوار خطبه خوان دربین عدوان دیده ام بعد از  آن اشک   ندامت  بی امان در   میان   قوم   نادان    دیده ام (  بیقرارم  )    در     میان    قافله باقرم     رنج      فراوان   دیده ام بیقراراصفهانی