هر نفر با داغ قلبش یک قصیده می نوشت از عروج عاشقان با اشک دیده می نوشت جان به لب شد،آن که دراین مرثیه با دست خویش در کنارِ نام ریحانه ، شهیده می نوشت باغبان در سوز این غم ، با نگاهی غرق درد می نشست و از شقایق های چیده می نوشت مادری با دست خون آلودِ خود ، روی زمین از غم جان دادن یک نو رسیده می نوشت رحمت حق بر همان کاتب که در آه حرم قامت مولا و زینب را خمیده می نوشت