مروری بر جزء سی ام قرآن کریم 1- کسی که طغیان کرده و زندگی در دنیا را مقدم داشته مسلماً دوزخ جایگاه اوست. (39و 37 نازعات) 2- آنکس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوس باز دارد قطعاً بهشت جایگاه اوست. (40و 41 نازعات) 3- انسان به غذایی که می خورد نگاه کند. (24- عبس) 4- در روز قیامت انسان از برادر، مادر، پدر و زن و فرزندش می گریزد. (36و 34 عبس) 5- در روز قیامت انسان با ارزشترین اموال خود را به دست فراموشی می سپرد. (4- تکویر) 6- این قرآن چیزی جز تذکری برای جهانیان نیست. (28- تکویر) 7- ای انسان: چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است؟ (6- انفطار) 8- وای بر کم فروشان. آنان که وقتی برای خود پیمانه می کنند حق خود را به طور کامل می گیرید. اما هنگامی که می خواهند برای دیگران پیمان یا وزن کنند کم می گذارند. (1و 3 مطففین) 9- ای انسان تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت می روی و او را ملاقات خواهی کرد. (6- انشقاق) 10- (ای پیامبر) به زودی پروردگارت آنقدر به تو عطاء خواهد کرد که خشنود شوی. (5- ضحی) 11- (ای پیامبر) ما سینه تو را گشاده نساختیم، و بار سنگین تو را از تو برنداشتیم. (1و 2 انشراح) 12- شب قدر از هزار ماه بهتر است. (3- قدر) 13- کسانی که ایمان آورده اند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات خدایند. (7- بینه) 14- انسان در برابر نعمت های پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است. (6- عادیات) 15- کسی که در روز قیامت ترازوی اعمالش سنگین باشد در یک زندگی خشنود کننده خواهد بود. 16- تکاثر و افزون طلبی شما را به خود مشغول داشته است تا آنجا که به دیدار قبرها رفتید. (1و 2 تکاثر) 17- به عصر سوگند که انسان ها همه در زیانند، مگر کسانی که ایمان آورده اند و عمل صالح انجام داده اند. (عصر)