[ارشیو دروس خارج تفسیر ایت الله العظمی عبدالله جوادی املی 92-91 - آیات ۳ تا ۸ سوره قصص ۹۱/۰۷/۰۲ - صفحه ۱۲]  استضعاف مؤمنان در زمین و عظمت آنان در ملکوت مطلب دیگر اینکه فرمود ما مستضعفین فی الأرض را به امامت می‌رسانیم این کلمه ﴿فِی الْأَرْضِ﴾ نشان می‌دهد که اینها گرچه مستضعف فی الأرض اند ولی «فی السماء» دیگر مستضعف نیستند در ملکوت عالَم اینها مستضعف نیستند همین روایتی که مرحوم کلینی از وجود مبارک امام صادق (سلام الله علیه) نقل کرد مضمون کلام نورانی آن حضرت این است که اگر کسی برای رضای خدا عالِم بشود و برای رضای خدا به علمش عمل بکند و برای رضای خدا از علمِ عمل کرده استفاده کند و آن را تعلیم بدهد و دیگران را عالِم کند «مَنْ تَعَلَّمَ الْعِلْمَ وَ عَمِلَ بِهِ وَ عَلَّمَ لِلَّهِ دُعِیَ فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ عَظِیماً» [۱] این را در ملکوت عالم فرشته‌ها می‌گویند آیت الله العظمی این در هر حدّی که باشد این کلمه «لله» در حدیثی که مرحوم کلینی نقل کرده یک بار ذکر شده این به نحو تنازع, مفعول واسطه است برای هر سه فعل برای «تَعلَّم» و «عَمِل» و «عَلَّم»؛ این «لله» شاهد است در درون او و بیرون که متعلّق به خصوص اخیر نیست این نظیر اینکه «و هذا شهر عَظَّمْتَهُ و کَرَّمته و شرّفته و فضّلته علی الشهور» [۲] این «علی الشهور» مفعول واسطه است برای هر چهار فعل علی التنازع نه اینکه این وسط‌ها قطع بشود این «لله» هم همین طور است اگر کسی برای رضای خدا عالِم شد و برای رضای خدا به علمش عمل کرد و برای رضای خدا این علم را به جامعه منتقل کرد این آیت الله عظماست نزد ملائکه، «دُعِیَ فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ عَظِیماً» این ﴿فِی الْأَرْضِ﴾ نشان می‌دهد که اینها مستضعفِ مطلق نیستند اینها مستضعف فی الأرض اند و مُستَعظَم فی السماء. ---------- [۱]: (۲). کافی، ج۱، ص۳۵. [۲]: (۳). اقبال الأعمال, ص۲۴. ارسال شده توسط کتاب‌خوان قائمیه https://www.ghbook.ir/Book/14177