✅ با دستور اعلیحضرت همایونی ایران‌حراج شد 🔹جداشدن ۹ تکه از خاک ایران در دوره پهلوی ها اشاره: پیروزی انقلاب‌اسلامی ایران در 22بهمن‌ سال 1357را باید خط پایانی بر ایران‌فروشی پهلوی‌ها به‌حساب آورد؛ رویکردی که مهم‌ترین دلیل آن کرنش حاکمان ایران در برابر قدرت‌های خارجی و ناتوانی و بی‌ارادگی آنان در مواجهه با رویکردهای توسعه‌طلبانه نیروهای استعماری بود. بذل و بخشش خاک ایران یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های عصر پهلوی است؛ موضوعی که می‌توان آن را وجه اشتراک این حکومت با سلف خود، یعنی قاجار به‌حساب آورد؛ واقعیتی که طی دهه‌های گذشته کمتر به آن پرداخته شده این است که پهلوی‌ها در ادامه مسیر قاجار در کوچک‌کردن ایران گام برداشتند. در کنار اینکه جداسازی بحرین و همچنین واگذاری بخش‌های دیگری از کشور در نقاط مختلف ایران، همیشه در تاریخ به‌عنوان لکه ‌ننگی بر کارنامه پهلوی‌ها باقی‌ می‌ماند، اما رویکرد حاکمان و دولتمردان به کوچک‌سازی ایران نیز نقطه تاریک دیگری است که هیچ‌گاه از صفحه تاریخ ایران کهن پاک نخواهد شد. در شرایطی که بخش‌های مختلفی از خاک ایران در دوره پهلوی به‌راحتی و بدون دفاع کردن از کشور جدا شد، اما این روند پس از پیروزی انقلاب‌اسلامی معکوس شد و نه‌تنها دشمنان موفق به اشغال حتی یک وجب از خاک ایران نشده‌اند، بلکه امروز جبهه‌ مقاومت به‌ نمادی برای نشر اندیشه‌ها و آرمان‌های جمهوری‌اسلامی در سراسر منطقه تبدیل شده‌ است. 🔹اولین گام بخشش ایران دوره: نخست‌‌وزیری رضاخان تاریخ: اسفند سال 1302شمسی موضوع: رضاخان در دوره نخست‌وزیری خود برای نخستین‌بار و به‌صورت ناگهانی موضوع مالکیت ایران بر مناطق مورد اختلاف با ترکیه را طی دستوری مختومه اعلام کرد؛ اقدامی که نخستین گام پهلوی ‌اول برای جداسازی مناطقی از خاک ایران به‌حساب می‌آید. محتوا: رضاخان در 7اسفند سال 1302طی دستوری به امیرلشکر عبدالله‌خان امیرطهماسبی، به‌صورت ضمنی دستور عدم‌پیگیری موضوع مالکیت ایران بر «قره‌سو» را صادر و طی نامه‌ای تأکید کرد که روستاهای قره‌سو از هنگام عهدنامه ترکمانچای متعلق به روسیه بوده است. پیامد: به‌دنبال دستور رضاخان، موضوع مالکیت ایران بر منطقه شمالی قره‌سو پیگیری نشد و به‌دنبال آن ترکیه این منطقه را اشغال کرد و در قرارداد مرزی سال1310شمسی ایران و ترکیه، مالکیت ترکیه بر منطقه یادشده به‌صورت رسمی مورد تأیید دولت ایران قرار گرفت.