«بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم و رحمه الله و برکاته خدمت مادر عزیز و گرامی و زهرائیم سلام گرم و خالصانه مرا در این شب که فقط خود  خدا در این سنگرم بپذیر. ای مادری که جدا نمی توانم با هیچ قلمی تو را وصف کنم. مار باور کن آن چیزی که باعث می شود که من این چند سطر را پر کنم نه قلم است و نه چیز دیگری، بلکه دوست دارم بعد از شهادتم این نامه را لااقل تو از فرزندت داشته باشی. دوست ندارم با خواندن این نامه در انظار گریه کنی. وصیتی که می خواستم به تو بکنم این بود که واقعا از تو تشکر کنم و همین الان به تو می گویم خیلی ممنون که مرا اینگونه تربیت کردی و تا این سن و رشد فکری رساندی. نمی دانم با چه زبانی اکنون از تو تشکر کنم. مادر یادم می آیدکه چه ناراحتی هایی که کشیدی و چه دردسرهایی که خود داشتی، باز آن موقع از ما دریغ نمی کردی.