🔴 پناهندگی ورزشکاران و هنرمندان به چه دلیل؟! 🔸آمریکا باید تحریم را اجتماعی میکرد، مردم نباید یادشان میرفت که کشورشان تحریم است و باید از نظر ذهنی مدام به آنها فشار می آمد. یک راهش این بود که نشان دهند ایران جای زندگی نیست. 🔹یکی از راههای اجتماعی کردن تحریم دست گذاشتن روی تامین کالاهای اساسی بود. ریچارد نفیو در هنر تحریمها میگوید که فشاری که به دلیل کمبود مرغ در سال ۲۰۱۲ به ایران آمد از کل تحریم های نفتی و مالی دیگر بیشتر بود. این خط را در تحریم های جدید با کمبود خوراک دام و پوشک و..‌. ادامه دادند. 🔸اما این پایان خط اجتماعی شدن تحریم ها نبود، آنها تلاش میکردند تیمهای با کیفیت فوتبال با تیم ملی ایران مسابقه ندهند، پا را از این هم فراتر گذاشتد بنحوی که آدیداس در جام جهانی کفش و لباسهای تیم ملی را تحریم کرد، آنچنان که کیروش وارد کارزار شد و در چند کنفرانس خبری رسوایشان کرد. 🔹اجتماعی کردن تحریمها ادامه یافت، دهها پیشنهاد برای ورزشکاران ایرانی از کشورهای مختلف وصول شد، در این میان تعدادی از ورزشکاران به دلایل مختلفی این پیشنهادات را قبول کردند. سرمایه گذاری روی آنها خیلی جواب نداد تااینکه بالاخره چندنفر از آنها در قالب تیم پناهندگان به المپیک دعوت شد 🔸حال به المپیک رسیدیم و موعد این است که به مردم بگویند که اینها فرزندان شما هستند ولی چون کشورتان به دلیل تحریم دیگر محل زندگی نبود ما به آنها پناه دادیم و اینگونه بازهم اجتماعی شدن تحریم را یادآوری میکنند، بخصوص اگر یکی از ایرانیهای پناهنده بر بچه های تیم ملی برنده شود. 🔹پایان سخن اینکه باید بدانیم حضور چند ایرانی در تیم پناهندگان جزئی از یک پروژه است.پروژه بزرگ اجتماعی سازی تحریم برای کاهش سرمایه اجتماعی. آنچه ما وظیفه داریم این است در چنین شرایطی تمام تلاش خود برای رضایت مردم را انجام دهیم نه اینکه خود با سوتدبیر سرمایه اجتماعی کشور را بسوزانیم. ✍سیدسجاد پادام https://eitaa.com/bshmk33