🔹وحی به زنبور ✍همه موجودات در فرهنگ قرآن، از علم و شعور برخوردارند و همه می‌‏توانند از سنخ وحی و الهام بهره‌‏ای داشته باشند. 🔹سراسر جهان آفرينش در مدرسه هستی، زير تدبير الهی قرار دارد و او معلّم آن‏‌هاست و اين امكان وجود دارد كه خداوند گاهی از راه وحی يا الهام، حقيقتی را به انسان، فرشتگان، حيوانات، حتی جمادات اِلقا و تفهيم كند؛ گرچه راه يا راه‌‏های غير وحيانی نيز در اين خصوص موجود است. 🔹قرآن از برخی حيوانات گيرنده وحی، ياد كرده است: «و أوحی ربّک إلی النّحل... (نحل/68) و پروردگار تو به زنبور عسل وحی (الهام غريزی) كرد.» 🔸در اين آيه، وحی به محور تصميم‌‏گيری نسبت داده شده است. نخستين تصميم زنبور عسل بايد پيرامون خانه‌‏سازی با شكل مخصوص (مسدّس) و مهندسی ويژه در مکانی مناسب باشد. 🔸مرحله دوم، بايد تهيه غذای مناسب، آن‏‌هم از گل‌‏های سودمند معطّر باشد كه تشخيص آن جز به وحی ربّانی، برای هيچ كس ميسّر نيست. 🔸مرحله سوم، گردش و سلوک برای جست‌‏وجوی غذاست كه مستلزم راه‏‌شناسی و راه‏‌پيمايی است که كاملاً بر وحی، منطبق است. 📖 آیت الله جوادی آملی، وحی و نبوت در قرآن، ص62. 📎منبع:پایگاه تخصصی اعتقادات ┄┅═══✼📩✼═══┅┄ #اعتقادی 💥پایگاه جامع مطالب دینی ♨️ @andisheyehbartar 👈