ما مردم ایران در برابر یک آزمایش بزرگ قرار گرفتیم.نا شکری و قدرنشناسی کردیم.خودمون تو خیلی مسائل کمکاری کردیم و درست زندگی نکردیم و هی نداریم نیست بدبختیم گفتیم در حالی که با مدیریت درست می تونستیم خیلی بهتر باشیم.البته تیر بارونم نکنید خیلی ها هم درست زندگی کردند و دارند کیف می کنند خدا را هم شاکرند.ولی من نوعی که خیلی اشتباه داشتم تقصیر را انداختم گردن نظام و رهبر و رئیس جمهور.ولی الان متوجه شدم اگر خودم منطقی تر عمل میکردم اینقدر هم توقع نداشتم مسئول یک کشور بیاد غصه سفره من را بخوره.مسئولین باید کارهای بزرگ کشوری را انجام بدند و راحت بگم نگذارن این آمریکا و اسرائیل لعنتی بهمون کار داشته باشند.هی نق می‌زنیم هی ناشکری میکنیم،اون وسط روسری برداشتند و زن زندگی آزادی گفتند خوب یک رئیس جمهور و رهبر به کدوم درد است مردمی که هر کدوم برای خودشون یک سازی میزنند برسند.مسئولین خوب یا تو سایه میمونند،یا هی آرزوی شهادت می کنند .اون بدهاشون هم که دیگه گفتن نداره.پس من اول خودم را تغییر بدم ،زندگیم را درست کنم تا بتونم بگم آقای رئیس جمهور لطفاً به اوضاع نظام آموزشی کشور رسیدگی کن.صبح زود بلند شوم بروم به دنبال یک حرفه و هنر خوب و بکار خور برای جامعه و بعد بگم آقای رئیس جمهور لطفاً به حقوق و بیمه ما رسیدگی کن . کشور و نظام ما به آدمهای به نظر تحصیلکرده مفت خور محل نمی‌گذاره. 👌چند کلام حرف حساب