امروز امروز را نمی‌خواهم از صبح شروع کنم که چسبیدم به سابیدن خانه و مرتب کردن آشپزخانه و کشیدن جارو. امروز را نمی‌خواهم از خبر‌های تلخ و شهادت هم وطنانم و بغض توی گلو شروع کنم. امروز را نمی‌خواهم از ظهر شروع کنم که نهار مهمان حاج خانم و حاج آقای جوانی بودیم که دیدارشان شوق دیدار دوباره کعبه را برایم زنده کرد. امروز را می‌خواهم از همان لحظه که گوشی همراهم زنگ خورد شروع کنم. همان وقتی که صدای مارش عملیات با صدای همسرم پیچید توی گوشم:《تلوزیون رو روشن کن! تلوزیون رو روشن کن! ایران پایگاه آمریکا رو تو قطر داره می‌زنه》 مشتم را گره کردم:《الله اکبر، الله اکبر 》 این تنها کلامی بود که بزرگی این کار را نشان می‌داد. توی تمام سایت‌های خبری اسم ایران با نمادی از قدرت خودنمایی می‌کند. امشب دلم می‌خواهد برای ملیّتی که خدا عطایم کرده شکر کنم. من می‌توانستم توی هر کجای این کره خاکی متولد شوم، و باز خدا این لطف را به من می‌کرد که مسلمان و شیعه باشم،اما ایرانی نباشم. امشب و تمام این روزهای جنگی با تمام وجود، دارم حس می‌کنم ایرانی بودنم یک نعمت خیلی خیلی بزرگ است. خدایا شکرت برای وطنم ایران🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 https://eitaa.com/chand_jore_ba_man