كجا رفتند آن فوق العاده ‏ها؟ وقتى احوال علماى سلف را ملاحظه مى‏كنیم، خیلى از وضع و حال خود خَجِل مى ‏شویم؛ زیرا مى‏بینیم آنان با سن و سال كمتر به مقاماتى رسیدند كه قابل بیان نیست. علت عمده‏ ى آن این است كه آن‏ها در مقام علم و عمل فوق العاده بودند. كجا رفتند آن فوق العاده‏ ها كه یكى از آنها هم پیدا نمى ‏شود؟! استاد ما قدّس ‏سره مى‏ فرمود: آقا میرزا محمّدتقى شیرازى ـ قدّس‏ سره ـ فوق العاده بود، مرحوم حاج آقا حسین قمى ـ قدّس‏ سره ـ هم مثل استاد ما ـ قدّس ‏سره ـ معتقد بودند كه ایشان حتى از آقا سیّد محمّدكاظم یزدى و آخوند خراسانى ـ رحمهم االلّه‏ ـ اعلم بوده است، مى‏ فرمودند: این‏ها ـ یعنى سیّد و آخوند ـ اَحْضَر بودند، ولى او اعلم بود. البته هر كسى درسش را نمى‏پسندید، زیرا مثل مباحثه بود. استاد ما ـ قدّس‏سره ـ مى‏فرمود: هفت سال روزى دو درس مكاسب را ـ شاید از اول مكاسب محرّمه تا آخر خیارات ـ نزد ایشان خواندیم. و استاد ما ـ قدّس‏سره ـ نیز از اوّل بیع تا آخر خیارات را در مدّت چهارده سال بیان فرمود. آرى، زحمات آنان در علم و تعلیم و تعلّم ربطى به ما ندارد، مثل این كه عاشق علم بودند! #آیت‌الله_بهجت #طلبه #محمدتقی_شیرازی #عاشق_علم چرا طلبگی؟! https://eitaa.com/cheratalabegi