دانشنامه اسلامی آیه 113 سوره آل عمران 3 - آل عمران ۞ لَيْسُوا سَوَاءً ۗ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُون سوره : سوره آل عمران (3) جزء : 4 نزول : مدینه ترتیل ترجمه (مکارم شیرازی) ترجمه آنها همه یکسان نیستند؛ از اهل کتاب، جمعیّتی هستند که (به حق و ایمان) قیام می‌کنند؛ و پیوسته در اوقات شب، آیات خدا را می‌خوانند؛ در حالی که سجده می‌نمایند. معانی کلمات آیه آناء: ساعتها. اوقات. مفرد آن انى (بر وزن عنب، فرس و صرد) آيد. سواء: آن در اينجا به معنى مستوى و برابر است (مصدر به معنى فاعل).[۱] نزول محل نزول: اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۲] شأن نزول: «شیخ طوسى» گوید: عبدالله بن عباس و قتادة و ابن جريج گويند: كه سبب نزول آيه چنين بود وقتى كه عبدالله بن سلام با جماعتى از يهود مسلمان شدند. احبار يهود گفتند: اينان از بدترين افراد ما بودند كه به محمد ایمان آوردند[۳][۴].[۵] تفسیر آیه برگزیده تفسیر نمونه اشاره (آیه 113) شأن نزول: در شأن نزول این آیه و دو آیه بعد، گویند هنگامی که «عبد اللّه بن سلام» که از دانشمندان یهود بود با جمع دیگری از آنها اسلام آوردند یهودیان و مخصوصا بزرگان آنها از این حادثه بسیار ناراحت شدند، و در صدد برآمدند که آنها را متهم به شرارت سازند تا در انظار یهودیان، پست جلوه کنند، و عمل آنها سر مشقی برای دیگران نشود، لذا علمای یهود این اشعار را در میان آنها پخش کردند که تنها جمعی از اشرار ما به اسلام گرویده‌اند! اگر آنها افراد درستی بودند آیین نیاکان خود را ترک نمی‌گفتند و به ملت یهود خیانت نمی‌کردند، آیه نازل شد و از این دسته دفاع کرد. تفسیر: روح حق جویی اسلام- به دنبال مذمتهای شدیدی که در ایات گذشته از قوم یهود به عمل آمد، قرآن در این آیه برای رعایت عدالت و احترام به حقوق افراد شایسته و اعلام این حقیقت که همه آنها را نمی‌توان با یک چشم نگاه کرد می‌گوید: «اهل کتاب همه یکسان نیستند، و در برابر افراد تبهکار، کسانی در میان آنها یافت می‌شوند که در اطاعت خداوند و قیام بر ایمان ثابت قدمند» (لَیْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ). صفت دیگر آنها این است که: «پیوسته در دل شب آیات خدا را تلاوت می‌کنند» (یَتْلُونَ آیاتِ اللَّهِ آناءَ اللَّیْلِ). و در پایان آیه از خضوع آنها یاد می‌کند و می‌فرماید: «و در برابر عظمت پروردگار به سجده می‌افتند» (وَ هُمْ یَسْجُدُونَ). ج1، ص322 ابن ابى‌حاتم در تفسير خود و نيز طبرانى و ابن منده نيز اين موضوع را از ابن عباس روايت كنند و اسامى كسانى كه با عبدالله بن سلام ایمان آورده بودند بدين شرح است: ثعلبة بن سعية و اسيد بن سعية و اسد بن عبد، - صاحب كشف الاسرار از عطا نقل كند كه جماعتى از انصار مانند اسعد بن زرارة و براء بن معرور و محمد بن مسلمة و محمود بن مسلمة و ابوقيس صرفة بن انس كه قبلا نيز موحد بودند وقتى كه ايمان آوردند اين آيه براى آن‌ها نازل گرديد. صاحب مجمع البيان بنا به نقل از عطا چنين گويد: كه اينان چهل نفر از اهل نجران و سى و دو نفر از اهل حبشه و هشت نفر از اهل روم بودند كه مسيحى بوده و به رسول خدا ايمان آوردند سپس اين آية نازل گرديد. @cheshmeye_noor