🔶 و چه بسا مربى احتياج به واسطه اى هم داشته باشد كه مطلب را توضيح دهد و كودك را به اقرار بياورد و از بدى جدا نمايد. و اين واسطه خواه مادر يا ديگرى، بايد زرنگ و تعليم ديده باشد، با توضيح و تلقين به طفل، او را به جرم خويش آشنا كند و به اعتراف وادار نمايد و با اين جمله كه: «قول داده ديگر اين كار را انجام ندهد» و يا اين كه: «بگو ديگر نمى كنم، اشتباه كردم، متوجه نبودم و ديگر تكرار نمى كنم»، پا در ميانى كند و شفاعت كند و واسطه شود.
🔶 و بعد هم در خلوت با طفل صحبت كند كه چرا تو، كودكِ به اين خوبى، يك چنين كارى را انجام دهى؟! چرا بايد پدر يا مادرت را كه اين همه به تو علاقه دارند و براى تو چه ها و چه ها كرده اند، اذيت كنى و ناراحت نمايى كه آنها مجبور شوند با تو چنين كنند⁉️
🔶 و خلاصه با صحبتهايش عقده بچه را بگشايد و عكس العمل او را كنترل كند و به قرار و اعتراف و تصميم وادارش نمايد.
🔶 واى به روزى كه واسطه، خام و نفهم باشد و با جانب دارى از طفل و اين كه چرا او را مى زنيد، چرا اذيتش مى كنيد، چرا بچه به اين خوبى را شما گرگها آزار مى دهيد؟ و ... با اين حرفها بچه را فاسد كند و زحمات را به باد دهد و كودك را با جرئت و پُر رو و صاحب حق و مربى را ظالم و ستمگر و گرگ معرفى كند.
🔶 مربى بايد اين آگاهى را داشته باشد كه در حضور چنين واسطه هاى نفهم و بى ظرفيتى كه اغلب علاقه زيادى به بچّه دارند و محبّت خاله خرسى دارند، تنبيه به راه نيندازد و از آن طرف، مسأله را نديده بگيرد و اين طور وانمود كند كه متوجه قضيه نشده و نفهميده است.
🔶 چون اگر خود را متوجه نشان دهد و تنبيه نكند، بچه به قدرت واسطه و ضعف مربى پى مى برد و تازه تنبيه هاى بعدى هم نتيجه اى ندارد؛ چون ذهن كودك چندان قدرتى ندارد كه قضايا را به هم ربط دهد و تنبيه را با جرم سابق تطبيق دهد و چه بسا كودك تنبيه هاى بعد از مدتى فاصله را، يك نوع ظلم و ستمگرى در حق خود تلقى كند و سركشى و عصيان را شروع نمايد.
📚 تربیت کودک، ص 58
🆔 کانال👈 چشمه جاری