🔰اشعاری از قدّس الله نفسه الزکیه، در باره امام حسین علیه‌السلام 🔸گفت آن شاه شهیدان که بلا شد سویم 🔹با همین قافله‌ ام راه فنا می پویم 🔸دستِ همّت ز سراب دو جهان می‌ شویم 🔹شورِ یعقوب‌ کُنان، یوسف خود می‌ جویم ❤️که کمان شد ز غمش قامت چون شمشادم 🔸گفت هرچند عطش کنده بن و بنیادم 🔹زیر شمشیرم و در دام بلا افتادم 🔸هدف تیرم و چون فاخته پر بگشادم 🔸فاش می‌ گویم و از گفتۀ خود دلشادم: ❤️بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم 🔸من به میدان بلا روز ازل بودم طاق 🔹کشتۀ یارم و با هستی او بسته وثاق 🔸من دل رفته کجا، وَ کجا دشت عراق! 🔹طایر گلشن قدسم، چه دهم شرح فراق ❤️که در این دامگه حادثه چون افتادم 🔸لوحۀ سینه من گر شکند سُمّ ستور 🔹ور سَرم سیر کند شهر به شهر از ره دور 🔸باک نبود که مرا نیست به‌ جز شوق حضور 🔹سایه طوبی و غلمان و قصور و قدِ حور ❤️به ‌هوای سر کوی تو برفت از یادم 🔸تا در این بزم بتابید مه طلعت یار 🔹من خورم خون دل و یار کند تیر نثار 🔸پرده بدریده و سرگرم به دیدار نگار 🔹نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار ❤️چه کنم؟ حرف دگر یاد نداد استادم 🔸تشنۀ وصل وی ‌ام آتش دل کارم ساخت 🔹شربت مرگ همی خواهم و جانم بگداخت 🔸از چه از کوی تواَم دست قضا دور انداخت 🔹کوکب بخت مرا هیچ منجّم نشناخت ❤️یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم؟ 💠🌸🍃🌺🍃🌸💠‏ ‏💠 پیغمبر اکرم هرگز خلق و خوی مردمی و محبت و رفق به مردم و سعی در استقرار عدالت در میان مردم را فراموش نکرد؛ مانند خود مردم و متن مردم زندگی کرد. ۱۳۷۰/۰۷/۰۵ ☀️⁦⁦⁦⁦ ————————— 🇮🇷@SANGAR_1🇮🇷 🇮🇷@SANGAR_5🇮🇷‏