ببین چه کسی پشت فرمان نشسته! ▪️قرآن، عنایت خاصی دارد که تمام پدیده های عالم را به خدا نسبت دهد. [در جایی از قرآن] می فرماید: «ما ابرها را پدید می آوریم، ما آن ها را به حرکت در می آوریم و ما آن ها را سوق می دهیم به زمین های خشک و کویر، آنجا این ابر ها را می بارانیم و در اثر بارش این ابرها زمین را می رویانیم، ما می رویانیم، از رویش زمین گیاه ها و دانه ها و میوه هایی را می رویانیم، تا شما از آن ها ارتزاق کنید، ما به شما روزی می دهیم، از آنچه از زمین می روید»؛ ▪️حتی می فرماید: «آب را که از آسمان می بارانیم، این دانه هایی که روی زمین می افتد، ما این دانه ها را می‌خیسانیم .» (*این عبارات، در چندین آیه، مانند آیه ۵۷ سوره اعراف، اشاره شده است.) ▪️این یک دیدگاه خاصی است که از اول تا آخر قرآن به صورت های مختلفی دیده می شود؛ قرآن می خواهد بشر را از این تنگنای اسباب مادی، فراتر ببرد. ▪️[با این روش می خواهد توجه بدهد که:] نگاهت را فقط به این اسباب ظاهری ندوز که چطور می شود ماشین حرکت می کند!، دقت کن ببین چه کسی پشت فرمان نشسته؟ او را ببین! اوست که باید گاز بدهد، تا بنزین بسوزد. تو بنزین را می بینی، سوختن بنزین را هم می بینی، درست هم هست، اما [راننده را هم ببین!]» ▪️[بنابر این،] فوق این دستگاهِ [دنیا]، یک دستگاه مدیریتی است، که کل عالم را مدیریت می کند، همه دستگاه ها به هم مربوط است، همه آن ها به شکل پازل نامحدودی است، که هر چیزی در یک گوشه ای در جای خودش قرار گرفته است؛ خورشید یک جا، ماه یک جا، ستارگان یک جا، زمین یک جا، انسان یک جا، حیوانات یک جا، مجموعه این ها یک پازل بزرگِ بی شمار و بی حد و حصری است که ما حسابش را نداریم اما خدا می داند، که چه چیزی باید کجا باشد. ▪️[بنابر این] هر کدام از [موجودات وقتی به خودش می نگریم] اثر خودش را دارد اما مدیریتی فوقِ [این ها هست] که جایشان را تعیین می کند، تاثیر و تاثرشان را هم تنظیم می کند، آن [مدیریت]، یک «دست» دیگری است، که باید آن را دید، [نه صرفا این موجودات ظاهری]، باید آن را شناخت و بیشتر به او توجه کرد. 🔺قسمت صد و چهاردهم از سلسله جلسات حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « » اشاره شده در جلسه چهل و نهم درس اخلاق محبت خدا، ۱۳۹۳/۰۵/۰۲ لینک متن جلسه لینک صوت جلسه حضرت آیت الله مصباح یزدی —————————‏ ‏‏🇮🇷 مجموعه‌ی فرهنگی سنگر 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر جنگ نرم 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر سردار دلها 🇮🇷