دوستان گرامی عضو خانواده بزرگ شهر خورشید، من در زندگی هرجا سرم کلاه رفت به خاطر اون بود که قبلش خودم سر خودم کلاه گذاشته بودم. یعنی هر وقت سرم کلاه رفته بخاطر سادگی خودم بود یا اعتماد غیرمنطقی و... باورم این است که تا یکی اول خودش سر خودش کلاه نزاره، طمع نکرده باشه، ساده نباشه و اعتماد بیجا نکرده باشه و... قطعا یک دزد یا یک کلاهبردار نمیتونه سر اون بنده خدا کلاه بزاره. در مسائل سیاسی هم همین هست. خیلی وقت ها ما واقعیت هایی رو به وضوح حضور خورشید در آسمان بدون ابر می بینیم اما بازم بخاطر حُب بیجا، علاقه افراطی یا تعصب باعث میشه که روز روشن رو شب ببینیم. یعنی به خودمون دروغ بگیم و تازه باورش هم کنیم. چون باور دروغ شیرین تر از حقیقت تلخی هست که باید بهش اعتراف کنیم. امروز در عصر آخرالزمانی هستیم دیگه. دیگه دوره لوطی بازی نیست که بگیم فلانی اینقدر آدم خوبی هست که داره با یک آدم نامتوازن تر می‌چرخه که اون درستش کنه. نخیر برادر من. هرکس که به کسی دوست هست و داره باهاش کار میکنه، اونم کاری که اجباری بهش نیست و خودش اون فرد رو انتخاب کرده یعنی اینکه یا این آدم هم مثل دوستش هست و همون خصلت ها رو داره و یا اینقدر ساده هست که اون رفیق همکارش مثل یک بچه داره گولش میزنه. در دو حالت این شما هستید که باید اینقدر جرات داشته باشید که حداقل به خودتون دروغ نگید و واقعیت بپذیرید در اسلام خیلی روی موضوع پیدا کردن دوست مناسب تاکید شده است و بارها در احادیث نقل شده که اگر رفیقی دارید که خلقیات خاصی داره به مرور روی شما تاثیر میزاره در انتخاب دوست خیلی دقت داشته باشید که آخرش انسان رو به بیراه میکشونه. دم بامرام هاش گرم... شب بخیر @IRAN_CITYOFSUN