ناصرالدین شاه قاجار ارادتی خاص به اهل‌بیت مخصوصاً حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام داشت در ایام محرم سبیل‌ها را آویزان و هیبت عزا می‌گرفت در زمان او اکثر اماکن مقدسه به زیباترین و باشکوهترین نحو ممکن بازسازی و مرمت شد نام او را می‌توان در ایوان‌های طلای نجف و کربلا و کاظمین و سامرا و مشهد نظاره کرد بارها به زیارت عتبات عالیات آن هم در آن زمان مبادرت ورزید در ایام محرم اهمیت خاصی به تعزیه‌ها و روضه‌ها می‌داد در احوالات ناصرالدین شاه در حین ورود به کربلا بعد از غسل زیارت ابتدا به حرم سقای لب تشنگان آقا ابوالفضل العباس علیه‌السلام مشرف شد   اطرافیان جسارتاً بعرض رساندند که معمولاً تشرف به حرم حسینی را مقدم می‌دارند! در جواب فرمود: این دستگاه سلطنت است و با اصول آن من آشناتر از شما هستم کسی که بخواهد به حضور شاهنشاه برود اول باید نخست وزیر دربار را دیده و استجازه نماید نقل می‌کنند ناصرالدین شاه قاجار به کربلا مشرف شد قبل از وارد شدن به حرم مطهر حسینی به صدر اعظمش گفت: یک روضه‌خوان خوبی پیدا کن تا من گریه کنم صدر اعظم طبق دستور رفت چند تا از بهترین روضه خوان‌های کربلا را آورد هر چه روضه خوان‌ها خواندند شاه ابداً گریه‌اش نگرفت! صدر اعظم ترسید به علمای کربلا گفت اگر شاه به گریه نیفتد کار خراب می‌شود رفتند روضه‌ خوان گمنامی آوردند روضه‌خوان، سیدی پیر اما خبره و کاردان به نام سید حبیب بود به صدر اعظم گفت: من شاه را می‌گریانم به مجرد اینکه نزدیک شاه رسید خطاب به قبر امام حسین علیه‌السلام عرض کرد: یا حسین تو در وسط میدان کربلا آن وقت که یکه و تنها شدی هی داد می‌زدی "هَل مِن ناصِر" حالا این ناصر آمده اما حیف که دیر آمده! شاه همین که این را شنید به اندازه‌ای گریه کرد که صدراعظم ترسید برای شاه اتفاقی بیفتد به روضه‌خوان گفت: بس است دیگر نخوان ناصرالدین شاه بعد از این صحنه که به حال عادی خود بازگشت با سوز و گداز این رباعی را به حضرت‌امام حسین علیه‌السلام عرض کرد: گر دعوت دوست می‌شنودم آن روز من گوی مراد می‌ربودم آن روز آن روز که بود روز هل من ناصر ایکاش که ناصر تو بودم آن روز °❀°▪️°❀°▪️°❀°▪️°❀° http://eitaa.com/cognizable_wan