‍ به هنگام اعدام منصور حلاج ، یک کودک از لابلای جمعیت یکی از ابیات منصور حلاج را با صدای بلند خواند : یاران مرا بکشید ، حیات برای من مرگ است ، مرگ برایم حیات است.. با شنیدن این شعر بسیاری از صوفیان و مردم که قبلا منصور را ترد کرده بودند با ندایی گریان و پشیمان گفتند صدای صوفیان و مردم با صدای گریه آلود به آهنگ او با یکی از اشعار خود منصورحلاج بلند جواب داد: آنکه من دوستش دارم من است. ما دو جانیم در یک تن ! 🌐http://eitaa.com/cognizable_wan