نماز میخوانم ولی شرکت در انتخابات نه به سبک شهیدمطهری مینویسم در خصوص شهادت امام علی (ع) به دو سوال میتوان پاسخ داد: ۱_ مولا علی را که کشت؟ ابن ملجم مرادی اما سوال مهم تر: ۲_ علی را چه کشت؟ متدینینی که اهل تحلیل سیاسی و دشمن شناس نبودند! آنچه که قوی ترین مرد تاریخ را مظلوم کرد و آنچه که موجب شد لشکر فرزند مولا خالی و پازل معاویه تکمیل شود و امام حسن(ع) را مذل المومنین بخوانند در یک واژه "نداشتن قدرت تحلیل سیاسی" بود آری؛ همه همه اهل تدین بودند؛ روزه میگرفتند و در شب قدر احیاء به پا میکردند ولی فقط قدرت تحلیل سیاسی نداشتند. این است خطر بزرگ دینداری منهای بصیرت! قدرت تحلیل سیاسی نباشد به نام عدالتخواهی و به کام عدالتخواری فرق مبارک بزرگ عدالتخواه تاریخ در محراب شکافته میشود و قربه الی الله پای حسن بن علی مجروح! قدرت تحلیل سیاسی نباشد پیروزی در بدر و احزاب دیده نمیشود و با فراموش کردن شکست پارادیم اشرافیت قریش، تحقیر طاغوت های زمان و پی کردن شتر فتنه جمل دیده فقط و فقط زخمی شدن در احد و صفین بهانه ای میشود برای ترک صحنه تدین باشد ولی قدرت تحلیل سیاسی نباشد خطای فلان سفیر و استاندار در حکومت علوی را به پای اسلام و علی مینویسند! قدرت تحلیل سیاسی نباشد حکمیت صفین و صلح امام حسن را نه به پای خیانت اشعری ها و عبیدالله بن عباس ها بلکه به نام امام جامعه مینویسند قدرت تحلیل سیاسی نباشد عده و تنوع دشمن در جنگ احزاب را بهانه ای میکنند برای خواندن غزل یاس و تکرار قرائت آیه ی: "يا أَهلَ يَثرِبَ لا مُقامَ لَكُم فَارجِعوا" (احزاب ۱۳) چقدر تلخ است جماعتی بسیار قلیل از متدین عزیز هموطنم غافلانه همزبان با قاتلان حاج قاسم؛ نتانیاهو، بن سلمان ، مریم رجوی و بنی صدر و دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب این آیه یاس تلاوت میکنند که: "یا اهل ایران تا کی به پای صندوق ها میروید؛ فارجعوا" "اعوذ بالله من دیندار سکولار!" قدرت تحلیل سیاسی که نباشد جای جلاد و شهید عوض میشود. معاویه طرفدار حقوق بشر و شجاع خوانده میشود و علی بی تدبیر! (خ ۲۷ نهج البلاغه)