لبیک که در دل، عرفات است و منایم  لبیک که از خویـش نمودند جـدایم  لبیک که سـر تا به قدم محـو خدایم  لبیـک که امــروز ندانـم به کجـایم  عرفه که می‌آید، دل هوایی می‌شود، تا بی‌تابی آسمان و بی‌قراری صحرای عرفات را به نظاره بنشیند و غم گناهان بی‌شمارش را در سرزمینی که سرشار از رایحه دعا و استجابت است، به استغفار برساند. امروز، روزی است که معبود، بندگانش را به عبادت و بندگی فرا خوانده و خوان رحمت و مغفرت خود را بر آنها گسترانیده است تا همگان از چشمه جوشان عفو الهی بنوشند. پیامبر اسلام(ص) فرموده است: «خداوند در هیچ روزی به اندازه روز عرفه، بندگان را از آتش دوزخ نمی‌‏رهاند.» اینجا کثرت گناه، در برابر وسعت رحمت معبود ناچیز است، چرا که قلم عفو پروردگار توصیف ناشدنی است. پس یقین داشته باش که امروز روز بخشش و بندگی دوباره توست. چرا که پیامبر اکرم(ص) فرموده: «گناه‌کارترین فرد در عرفات کسی است که از آن‏جا باز گردد در حالی که گمان می‏برد آمرزیده نخواهد شد»  امروز دل، در چشمه معرفت عرفه، وضو می‌گیرد تا برای عبودیت و بندگی دوباره به سجده بیفتد و سرشار از عطر خدا شناسی شود. و خداوند مشتاق این تصویر از بندگان است. همان‌گونه که رسول خدا(ص) فرمودند: «خداوند در غروب عرفه نزد فرشتگانش به اهل عرفه می‏‌بالد و می‏‌گوید: “بندگانم را بنگرید! ژولیده و غبار آلود، نزد من آمده اند    امام علی(ع) فرمود:«برخی از گناهان جز در عرفات بخشوده نمی‏‌شوند» بارالها ؛ معبودا... امروز که خوان رحمت و مغفرت تو بر زمین و آسمان گسترده است، دستان پر از نیاز ما را از درگاه رحمتت خالی برنگردان الهی امین