بادنجــان ذغالی در مطبخ زمــان « ایران را باید چشــید ».بادنجــان چون دیگر خــوراک های مردمان این سرزمین پُر گُهر به هزار سلیقه و مذاق و هنــر ، یک از یک بامزه تر .و نیکو تر آنکه هیــچ یک نیز نگویند هنر نزد من است و بس !.اما این نان خورش ، گرچه گوجــه فرنگی هم دارد اما از آنرو بادنجان زغالــی گفته اند که نام گوجه هم اول بار که از مغرب به ایران زمین رسید ، بادنجــان بود .بادنجان رومی .پس غرض از بادنجان ذغالی در خاطرات شفاهــی این خوراک در سفره ایرانی ، هر دو گونه بادنــجان است ..آتش خوش سوز و پر طاقت فراهم میکردند و بادنجان های سرخ و ســیاه بر آتشی سرخ و سیاه  نشانده ، پهلو به پهلو‌  ، پلپل سبز در میان .تا پچپچه ی زغال ها فرو ننشسته ،  به کفایت میچرخاندند تا همه مغز پخــته کنند .سپس به هنر طباخ پوسته برگرفته و به زور بازویــش به هم آمیخته و نمک افشانده و همجوار نان داغ کرده و خوش خوشان لقــمه نموده و از سر سوز دل یا پِلپِل ، گاه تِس ناله ای هم در فراق یار و نابکاری روزگار سرمــیدادند .. 🔴 همین دــستور به زبان امروزی تر :.بادمجــون و گوجه رو ، روی گاز یا توی فر ، کبابی کنــید و پوست بگیرید و بکوبید و با نمک و فلفل لقــمه و میل کنــید ...😍