و عذاب‏های الهی درباره‏ی تارک نماز همیشه باید مدّ نظر باشد تا انسان به خود بباوراند که چنین عذاب‏هایی واقعا وجود دارد کتاب‏هایی مثل «گناهان کبیره» اثر شهید دستغیب در این باره مفید است. 3. تفکر در مرگ روزی نیم ساعت در زود گذشتن دوران زندگی خود، خاطرات تلخ و شیرین و خلاصه انتهای عمر و ورود به عالم قبر و قیامت و رسیدن عذاب‏های الهی و سرافکندگی و روسیاهی و... این فکر باید در مکانی خلوت باشد تا دل شما متأثر گردد و تا تحریک برای نماز و هر توشه اخروی گردید. اگر این تفکر اثر خود را بخشید هفته‏ای نیم ساعت کفایت می‏کند. 4. گزیدن دوستان نماز دوست و گریز از دشمنان بی نماز به ظاهر دوست: اثر همنشین بر کسی پوشیده نیست. 5. پرهیز از گناه: گناه دل انسان را سیاه می‏کند و او را نسبت به اعمال عبادی کم رغبت و گاهی بی رغبت می‏کند. 6. انس با محیط‏های معنوی: مساجد و کلاً محافل نشاط بخش معنوی، دل را به سمت عبادت و نماز می‏کشاند. حتی شنیدن و دیدن مثل دعای ندبه و کمیل به وسیله‏ی صدا و سیما مفید و روح بخش هستند. 7. استقامت و پافشاری عملی بر نماز در محیط‏های ملامت‏گر نماز: نماز را به هیچ قیمتی ترک نکنید هر چند در محیط و موقعیتی قرار گیرید که دیگران شما را سرزنش کنند. 8. پرهیز از نمازهای طولانی تحمیلی: نماز واجب را خلاصه بخوانید. فقط هر وقت قلب شما به طولانی کردن نماز اقبال و تمایل نشان داد به همان اندازه نماز را طولانی کنید. 9. انجام مستحبات نشاط‏آور: در بین مستحبات چه نماز، چه ذکر چه دعا آن را که بیش از همه به شما حال خوش و لذّت روحی می‏بخشد، انتخاب کرده و بیشتر انجام دهید. 10. دعا و توسل: رغبت به نماز را هم با دعا و توسل به ائمه معصومین(ع) از خداوند تعالی بخواهید 11. عزم جزم: تصمیم جدی بگیرید که هیچ گاه نماز را ترک نکنید و اگر احیانا به خاطر عذر شرعی مثل فراموشی ترک شد حتما قضای آن را به جا آورید. 12. مطالعه احوال علما: شرح حال بزرگان را دانستن و مطالعه کردن بسیار مفید است. برای آگاهی بیشتر ر.ک: 1- گلشن ابرار، جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم 2- مفاخر اسلام، آقای علی دوانی   منبع: لوح پرسمان من الله التوفیق https://hawzah.net/fa/Question/View/63430/%D9%85%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%87%D9%85-%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%B2%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B4%D9%88%D9%85