بـا نیـم نگــــــاهِ مهـربانــــت بنویــــس آقـا بــه عطــای بی کــرانت بنویـــــس مـــا را بنویس هـر کـجا ، جـــا داری !! روزی خورِ خــرده های نانَــت بنویــس «سالی که نکــوست از بهارش پیداست» امسال مـرا گـدای خوانــت بنویــس دل را به تو می سپارم این اول ســال نزدِ حـرمِ خویش ، امانــت بنویــس یکبـار مـرا هــم امتحان کـن آقــا لطفـی کن و از مُـدافعانـت بنویــس نوکـر بنویس ، یا گــدا فرقی نیست یک جا بنویـس ؛ پاسبانـت بنویــس آمـد دگر ، آخرین شـب جمعه ی سـال در زُمـره ی خِیـل زائرانـت بنویــــس