🧐 عنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ ، قَالَ : قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللهِ عليه‌السلام : « إِيَّاكَ وَالرِّئَاسَةَ ، وَإِيَّاكَ أَنْ تَطَأَ أَعْقَابَ الرِّجَالِ ». قَالَ : قُلْتُ : جُعِلْتُ فِدَاكَ ، أَمَّا الرِّئَاسَةُ فَقَدْ عَرَفْتُهَا ؛ وَأَمَّا أَنْ أَطَأَ أَعْقَابَ الرِّجَالِ ، فَمَا ثُلُثَا مَا فِي يَدِي إِلاَّ مِمَّا وَطِئْتُ أَعْقَابَ الرِّجَالِ ؟ فَقَالَ لِي : « لَيْسَ حَيْثُ تَذْهَبُ ، إِيَّاكَ أَنْ تَنْصِبَ رَجُلاً دُونَ الْحُجَّةِ ، فَتُصَدِّقَهُ فِي كُلِّ مَا قَالَ » 🔹گفتنی است، ‏نقلی هست که امام صادق به ابوحمزه می‌گویند: 💭«از اینکه به دنبال دیگران بروی اجتناب کن!» 🔸بعد ابوحمزه می‌گوید: 💭«دو سوم دانشم را از دیگران دارم!» 🔹 امام صادق می‌گویند: 💭«منظور این بود که مواظب باش مردی غیر از حجت خدا را به عنوان امام خودت در نظر نگیری تا هرچه را می‌گوید، تصدیق کنی.» (الکافی،ج3، ص 728)