🟢 ویژگی شگفت قلب انسان 🔹 قرآن انسان را موجودی می‌داند که علی‏‌الدوام در تغییر و تحول است و قلب انسان را که «قلب» می‌گویند، چون زیر و زبر می‌گردد. البته ناگفته پیداست که مراد از «قلب» این جسم گوشتی صنوبری‌شکل در طرف چپ بدن نیست، بلکه منظور همان روح و روان انسانی است که هر لحظه‌ای حالت جدیدی به خود می‌گیرد. 🔸 پیغمبر(ص) می‌فرماید: «مَثَلُ الْقَلْبِ کمَثَلِ ریشَةٍ فِی الْفَلاتِ تَعَلَّقَتْ فی اصْلِ شَجَرَةٍ یقَلِّبُهَا الرّیحُ ظَهْراً لِبَطْنٍ‏». دل انسان مانند یک پَر است که در بیابانی به درختی آویزان کرده باشند که‏ باد آن را دائماً دگرگون می‌کند. مثنوی‏ این حدیث را به نظم درآورده است: گفت پیغمبر که دل همچون پری است‏ در بیابانی اسیر صرصری است‏ باد پر را هر طرف راند گزاف‏ گر چپ و گر راست با صد اختلاف‏ 🔹 انسان در دو لحظه به یک حالت نیست و بیش از هرچیز تحت تأثیر اعمال خویش است، یک عمل نورانی به او نور می‏‌بخشد و عمل کثیف ظلمانی نور را از انسان می‌گیرد و او را تاریک می‌کند. کار نیک به دل انسان نرمش می‌دهد و او را آماده برای پذیرش اندرزها و حق و حقیقت می‏‌نماید، و برعکس اعمال خلاف فطرت انسانی، کافرماجرایی‏‌ها قساوت دل می‌آورد و گاهی دل انسان آنچنان سیاه می‌شود که قرآن تعبیر می‌کند: کارش تمام شده و بر دل آنها مهر خورده است؛ به چشم خودش می‌بیند ولی گویی ندیده است؛ مثل اینکه پرده جلو چشمش را گرفته است: «وَ عَلی‏ ابْصارِهِمْ غِشاوَةٌ»(بقره/۷). 📗 استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۲، ص۷۹ 🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در ایتا، تلگرام و سروش👇 eitaa.com/motahari_ir t.me/motahari_ir sapp.ir/motahari_ir