@dastanpoor_iri انسان به ما هو انسان، خلیفت الله و مزین به تعبیر مبارک ذات احدیت است: فتبارک الله احسن الخالقین. انسان به واسطه انسانیت، دارای حقوق و در عین حال تکالیفی است. در بعد حقوقی، توجه به ذات انسان است و همه انسانها اعم از مومن و غیر آن حق حیات دارند. حق معاش دارند. حرمتشان محترم و هتکش ممنوع است و ... در عین حال، وقتی مصداقا از انسانی سخن میگوییم، دیگر بحث محدود به محتوا و مفهوم نیست. بنابراین وقتی مثلا درباره شخصی بنام زید سخن می گوییم، زید به واسطه شخصیت انسانی محترم و دارای حقوقی است اما در عین حال ممکن است حسب عملکرد یا افعالش در یک برهه از زمان در جایگاه قاضی و در برهه دیگر در موضع اتهام قرار گیرد و چه بسا اعدام و از حق حیات محروم گردد! آنچه درباره انسان نوعی گفتیم درباره حضرت علی بن ابیطالب هم صادق است. یعنی قرآن ناطق بودن اولا زیبنده شخصیت علی علیه السلام و ثانیا درخور شخص اوست به واسطه قول و فعلش هم پیش از رحلت و هم پس از رحلت نبی مکرم اسلام و در طول دوران حیات پر خیر و برکتش. نظام جمهوری اسلامی هم شامل همین قاعده است. یعنی دارای یک شخصیت مفهومی و یک مصداق عینی است. شخصیت نظام جمهوری اسلامی ایران در قانون اساسی ما متبلور و منعقد شده است. قانون اساسی، ثمره خون هزاران شهید و آرزوی چندین ساله میلیونها مسلمان مکتبی برای تشکیل حکومت اسلامی است. باید توجه داشت که مصداقا از نظام جمهوری اسلامی سخن می گوییم، ارزیابی عملکرد آن در سال ۱۳۶۰ با سال ۱۳۹۹ متفاوت خواهد بود. تمامی حکومتها و نظام های سیاسی مبتنی بر یک نظام ارزشی اعم از انسانی و وحیانی، از این قاعده مستثنی نیستند. بنابراین نباید این احتمال را منتفی دانست که ممکن است عملکرد یک نظام سیاسی، مصداقا در بستر زمان، به واسطه انحراف و انحطاط به نقطه ای در ضدیت با شخصیت مفهومی اش برسد! دقیقا مثل تک تک انسانها! ۱۰ دی ۹۹ #عدالت #عدالتخواهی