🌹بخش دیگری از مثنوی شیعه نامه مرحوم محمدرضا آقاسی🌹 «ز احمد تا احد یک میم فرق است جهانی اندر این یک میم غرق است» یقیناً میم احمد میم مستی ست که سرمست از جمالش مُلک هستی ست ز احمد هر دو عالم آبرو یافت دمی خندید و هستی رنگ و بو یافت اگر احمد نبود، آدم کجا بود؟ خدا را آیه ای محکم کجا بود؟ چه می پرسند کاین احمد کدام است؟ که ذکرش لذت شُرب مُدام است همان احمد که آوازش بهار است دلیلِ خلقت لیل و نهار است همان احمد که فرزند خلیل است قیام بت شکن ها را دلیل است همان احمد که «سَتّارُالعُیُوب» است دلیل راه و «عَلّامُ الغُیُوب»۱ است همان احمد که جانش جام وحی است به دستش ذوالفقار امر و نهی است همان احمد که ختم الانبیا شد جناب «کُنتُ کَنزاً مَخفِیا»۲ شد همان اول که این جا آخر آمد همان باطن که بر ما ظاهر آمد همان احمد که سرمستان سرمد بخوانندش ابوالقاسم #مُحَمَّد *** ۱.اشاره به آیه ۱۰۹ سوره مبارکه مائده. ۲.اشاره به حدیث قدسی. #یا_رسول_الله #یا_محمد