🔰ذکر بدون فکر 🔸مادام كه وازدگى، از درون انسان مايه نگيرد و هماهنگ با علاقه‏ى انسان نباشد، اين محروميت جز عطش بيشتر و اشتياق زيادتر، دنباله‏اى نخواهد داشت. 🔸و اين است كه بلاء و ضربه پس از مرحله‏ى عشق و ايمان است. هركس عاشق‏تر است، جام بلايش سرشارتر. 🔸 كسى كه سلامت را نمى‏خواهد، دواء را تحمل نمى‏كند و بلا را نمى‏فهمد. ماشينى كه راه را نمى‏خواهد و حركتى را نمى‏طلبد، به جاذبه‏اى نيازش نيست و فشارى و محركى لازم ندارد. 🔸اين است كه رياضت‏ها را از بالا اندازه مى‏گيرند. و همين است كه رياضت‏هاى خود ساخته و ورزش‏هاى محروميت، گرچه مؤثر باشد، مفيد نيست. 🔸آن اثر و قدرتى كه از اين رياضت بدست مى‏آيد، خود، هدف مرتاض مى‏شود و بت او و در نتيجه قتلگاه دلش. مادام كه شناخت و عشق در دل خانه نگيرد، اين تلقين‏ها و رياضت‏ها جز مسخ و نفى انسان و جز خستگى و بت پرستى او، بهره‏اى نخواهند داشت. 🔸 عرفانى كه با ذكر بدون فكر و با تلقين بدون شناخت و با رياضت بدون عشق و ايمان بدست مى‏رسد، خود نردبان قدرت و تسخير است و دستاويز بت سازى و بت پرستى. 🔸آنجا كه فكر و شناخت و عشق در انسان مايه گرفت. ديگر ضربه‏ها و بلاها از بالا حواله مى‏شوند و اين آيه؛ لنبلونكم بشى‏ء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات، رياضت‏هايى را وعده مى‏دهد كه سازنده است و مفيد. بت شكن است و راهساز. اين رياضت‏هاى آسمانى است كه كمال را بهره مى‏دهد و انسان را نگه مى‏دارد. ❛❛ عین‌صاد 📚 روش نقد مکاتب(آرمان، آگاهی، عرفان)| ص ۸۸ #عین_صاد | عضو شوید 👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2964258817C4593522bca