💥احتمال درگیری نظامی میان #روسیه و #ترکیه بر سر #قره‌باغ به چه میزان است؟ تشدید تنش‌ها در قره‌باغ و حمایت صریح آنکارا از موضع باکو، موجب شده تا روس‌ها بیش از پیش از موضع میانه روی و میانجیگیری نسبت به نزاع یاد شده خارج گشته و به حمایت صریح نظامی از ارامنه مبادرت ورزند، امری که می‌تواند به رویارویی نظامی مستقیم مسکو با آنکارا بیانجامد. قریب به ۳۰سال از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی می‌گذرد، رخدادی که تا به امروز پیامدهایی را برای آسیای مرکزی، قفقاز و شرق اروپا در بر داشته است. از مناقشه قره‌باغ میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان بعنوان یکی از پیامدهای فروپاشی این ابرقدرت نام برده می‌شود، منطقه‌ای که اغلب سکنه آن را ارامنه تشکیل می‌دهند، با این حال و بر مبنای قواعد بین‌المللی، بخشی از خاک جمهوری آذربایجان محسوب می‌شود. جدال بر سر قره‌باغ تاکنون به مرگ ده‌ها هزار تن و آوارگی یک میلیون انسان منجر شده است. تفاوت جدال کنونی میان طرفین با دفعات پیشین را می‌توان در عزم جزم باکو برای یکسره کردن مناقشه مشاهده کرد، عزمی که با اتکا به حمایت‌های مالی، معنوی و لجستیکی آنکارا و در اختیار داشتن تسلیحاتی مدرن‌تر نسبت به طرف ارمنی، بیش از هر زمان در پی بازگرداندن سرزمین‌های اشغالی به جمهوری آذربایجان است. مناقشه میان باکو و ایروان، اما محدود به دو کشور یاد شده نمانده و سایر قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نیز به تعریف منافع خویش از این جدال پرداخته‌اند. اهمیت خط لوله و گاز نفت انتقالی از باکو به اروپا موسوم به باکو-جیهان که بخشی از انرژی اروپا را تامین می‌نماید، بر اهمیت منطقه نزد طرف اروپایی بیش از پیش افزوده است. در سطح منطقه اما بیش از هر کشور، روسیه، ترکیه و ایران‌اند که در پی تعریف منافع خویش برآمده‌اند. ایران به عنوان همسایه هر دو کشور کوشیده است با اتخاذ رویه‌ای بی‌طرفانه در پی اتمام تنش‌ها برآید، اما مسکو و بویژه آنکارا عملاً یکسوی مجادله قرار گرفته و به حمایت از ارمنستان و آذربایجان مبادرت ورزیده‌اند. 💢اهمیت قفقاز جنوبی برای روس‌ها هر دو کشور آذربایجان و ارمنستان پیشتر جزئی از سرزمین‌های اتحاد جماهیرشوروی محسوب می‌شده و از روابط حسنه‌ای با مسکو برخوردارند. منطقه قفقاز، آسیای‌میانه و شرق اروپا را می‌توان حیات خلوت روس‌ها در خلال ۳دهه اخیر قلمداد نمود، از همین روست که هرگونه تلاش غرب برای ورود به منطقه، با واکنش تند مسکو همراه بوده است. جدایی جزیره کریمه از اوکراین بدلیل همسویی رهبران این کشور با غرب، ایجاد دو منطقه خودمختار در شمال گرجستان (اوستیا و آبخازیا) بدلیل نزدیکی تفلیس به واشنگتن، گواهی بر حساسیت مسکو نسبت به تحولات پیرامونی خود است. روسیه از زمان فروپاشی اتحادجماهیر شوروی کوشید تا با تاسیس سازمان پیمان امنیت جمعی متشکل از برخی جمهوری‌های سابق شوروی (تاجیکستان، بلاروس، قزاقستان، قرقیزستان، ارمنستان و روسیه)، زمینه برقراری اتحادی مستحکم در برابر غرب را فراهم آورد. حضور نیروهای نظامی روس در کشورهای یاد شده و برقراری مناسبات مستحکم نظامی و اقتصادی با آنان، موجب شد تا روسیه هرگونه تحولی در منطقه را با دقت نگریسته و در برابر به خطر افتادن مصالح خویش در منطقه با قاطعیت ایستادگی نماید. حضور ارمنستان در سازمان یاد شده و ارتباط نزدیک باکو با آمریکا و اسرائیل موجب شده تا روسیه علی‌رغم در پیش گرفتن موضعی میانه‌رو در برابر منازعه قره‌باغ ذیل مذاکرات مینسک، در مقاطع حساس به حمایت از ارامنه برخیزد. حضور گسترده ارامنه در جامعه روسیه نیز علاوه بر نزدیکی باکو به غرب مزید بر علت شده تا روس‌ها عملاً بسان متحدی در کنار ایروان قرار گرفته و بیشترین حمایت نظامی را از آنان به عمل آورند. بطور نمونه و در خلال دهه‌های اخیر، روسیه بعنوان فروشنده تسلیحات به هر ۲ کشور عمل کرده، با این حال در ازای فروش همان تسلیحات به ارمنستان، پولی را دریافت ننموده است. از همین‌رو قابل تصور است که در صورت تداوم بحران در قفقاز و پیشروی احتمالی باکو در میدان جنگ، مسکو صریح‌تر از هر زمان از اتخاذ موضعی میانه‌رو پرهیز نموده و عملاً بعنوان متحد ارامنه در جنگ وارد شود. ادامه دارد... ‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist