مولای من ، مهدی جان این تار ناپیدای محبت را تو از آستان معطرت به قلب خسته ام کشیده ای ... تو بی آنکه ببینمت ، اینگونه مرا بیقرار چهره ی دلربایت کرده ای ... تو بی آنکه لایق باشم ، تار و پود وجودم را با یاد خودت پیوند زده ای ... تو چشمان بی نصیبم را به مسیر سبز انتظار ، دوخته ای ... تو مرا شیفته ی خود کرده ای ... تو چقدر خوبی ، چقدر مهربانی ، چقدر عزیزی ، چقدر نزدیکی ... کاش ببینمت پیش از آنکه بمیرم ... ‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist