این شعر مولانا یکی از قشنگ ترین چیزاییه که خوندم: دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ دانی که پس از عمر چه ماند باقی؟ عشق است و محبت است و باقی همه هیچ.