🍃منى كه ضعف‌هايم را ديدم و با همين ضعف‌ها، به سوى قدرت‌ها و پناهگاه‌ها رو آوردم، اكنون در پناهگاه‌ها هم تنها هستم و با تمام علم و قدرتم و با تمام سلاح و جمعيّتم و با تمام تمركز و رياضتم، اسير وسوسه‌ها و پراكندگى‌ها و ترس‌ها و حيرت‌ها و جهل‌ها هستم. ✏️ من اكنون مى‌فهمم كه تنهايم، كه غريبم، كه حتى در پناهگاه‌هايم در زير آوارم...ديگر نه علمى و نه مكتبى و نه قدرت و جمعيتى و نه خود اصيل انسانى و رياضتى، هيچ‌كدام برايم راهگشا نيستند، ابعاد ضعف من خيلى بزرگ‌تر از آن است كه با اين قطره‌ها شستشو شود... "استاد علی صفایی حائری"