📙داستان امام صادق عليه السلام در خصوص همدردى‏... 🔻در زمان امام صادق (عليه السلام) سالى در مدينه قطحى پيش آمد و اوضاع خيلى سخت شد؛ و مى‏‌دانيد در وقتى كه چنين اوضاعى پيش مى‏‌آيد مردم دستپاچه مى‏‌شوند و شروع مى‏‌كنند به آذوقه خريدن و ذخيره كردن و احتياطاً دو برابر احتياج ذخيره مى‏‌كنند. 🔻 امام صادق (عليه السلام) از پيشكارشان پرسيدند كه آيا ما ذخيره‏‌اى در خانه داريم يا نه؟ گفت: بلى ما به اندازه يك سال ذخيره داريم. پيشكار شايد پيش خودش خيال كرد كه آقا مى‏‌خواهد دستور بدهد چون‏ سال‏ سختى‏ است‏ برو مقدارى ديگر هم ذخيره كن. 🔻 برخلاف انتظار او آقا دستور دادند هرچه گندم داريم همه را ببر بازار بفروش. گفت: مگر شما خبر نداريد كه اگر بفروشيم دومرتبه نمى‏‌توانيم بخريم؟ فرمود: توده مردم چه مى‏‌كنند؟ عرض كرد: روزانه نان خودشان را از بازار مى‏‌خرند و در بازار جو و گندم را مخلوط مى‏‌كنند و از آن و يا از جو به تنهايى نان درست مى‏‌كنند. حضرت فرمود: گندم‌ها را مى‏‌فروشى و از فردا براى ما از بازار نان مى‏‌خرى براى اينكه در شرايطى هستيم كه مردم ديگر ندارند و ما نمى‏‌توانيم كارى كنيم كه مردم ديگر مثل ما نان گندم بخورند، زيرا شرايطشفراهم نيست، ولى براى ما مقدور است كه خودمان را در سطح آنها وارد كنيم و لااقل با آنها همدرد باشيم تا همسايه ما بگويد اگر من نان جو مى‏‌خورم امام جعفر صادق (عليه السلام) هم كه امكان مادى‏‌اش‏ اجازه مى‏‌دهد نان گندم بخورد نان جو مى‏‌خورد. حال چرا ما چنين زندگى‏‌اى را انتخاب مى‏‌كنيم؟ به خاطر همدردى. 📌 منبع: مجموعه‏ آثار استاد شهيد مطهرى، ج‏ 25، ص: 478 (کتاب احیای تفکر اسلامی) https://eitaa.com/sharhe_hal