⭕️بعد از جنگ، دوره سازندگی شروع شد، یکی از کلیدی‌ترین کارهای آن دوران پروژه‌های متعدد سدسازی بود. سدهایی که برای روستاها و طبیعت بالادست خود ویرانی داشتند و پس از چندین سال خودشان هم به خشکسالی خوردند و حجم ذخیره‌اشان کم شد، حتی در برخی موارد کاملا خشک شدند. 🔴طبق آمار رسمی، تا اردیبهشت امسال، 35 درصد حجم سدهای کشور هنوز خالی است، که نتیجه کاهش میزان بارش سالیانه است. 🔷سدسازی در دنیا برای کشورهایی توسعه پیدا کرده است که حجم بارششان زیاد و حجم تبخیرشان کم است، دقیقا برعکس وضعیت اقلیمی کشور ما. با این حال مثل سایر علوم، بدون در نظر گرفتن شرایط کم بارشی و میزان تبخیر زیاد، هرآنچه کشورهای توسعه یافته برای خودشان تجویز کرده‌اند را وارد کشور کرده‌ایم. رشته سازه‌های هیدرولیکی را برای سدسازی در دانشگاه‌ها تعریف کردیم، اما دریغ از 1 واحد درس مهندسی قنات! راهکاری که نیاکان ما چند هزار سال قبل برای مدیریت آب در کشور اجرا کردند و به جای اینکه آب را در معرض تبخیر نگهداری کنند، آب را در لایه‌های زیرین نگهداری می‌کردند. قنات‌هایی به طول مجموع 9.5 برابر طول خط استوا! قنات‌هایی به ارتفاع 300 متر، قنات‌هایی به طول 8 کیلومتر و قنات‌های 2 طبقه! قنات‌هایی که اگر با علم امروز بخواهد احداث شود، بسیار پیچیده‌تر از عملیات سدسازی است. ❗️اما هنوز هم راهکار مدیریت نگهداری آب برای مدیران، پروژه‌های شکست خورده سدسازی است! #دیده‌بان https://eitaa.com/joinchat/1793065243C74a26d4f62