بصیرت . واژه بصیرت ازماده بصر است که،دومعنای اصلی دارد:یکی ،علم ودیگری ،درشتی ،سختی وخشونت،دراینجا ،معنای نخست مقصود است. باءوصادوراء (بصر)،دومعنای اصلی راتشکیل می دهند.یکی عبارت است ازعلم به چیزی،گفته می شود"هوبصربه ،یعنی:اوبه آن چیز،داناست ....بصیرت ،به معنای سپراست اصل همه اینها ،روشن بودن چیزی است...اما معنی اصلی دوم،درشتی وزمختی است.بصریعنی چشم ،بصرحواس دین است وبصیرت عقیده قلبی ...بصیرت یعنی هوش ...(فعل ذالک علی بصیره)یعنی ازروی قصد وآگاهی ...دربررسی معنای بصیرت آمده نشان می دهد مانند دانش ،بینش دل ،نوردل،آگاهی ،زیرکی ،هوشیاری ،برهان،عبرت واعتقادصحیح دینی. هرچند بصیرت ،دراصل به معنای علم است،لیکن بایدتوجه داشت که هرعلمی،بصیرت نیست وهرعالمی ،بصیرنامیده نمی شود، بصیرت،درقرآن کریم،وحدیث درقرآن کریم،مشتقات بصیر ۱۴۷ بار وبصیرت دوبارتکرار شده است .به تعبیردیگر،مردم ازنظربینش ،به دودسته تقسیم می شوند: دسته اول،دیده عقل آنان نزدیک بین است ،آینده خودوجهان رانمی بینند به تعبیر زیبای قرآن سوره روم آیه ۷ می فرماید .آنهااززندگیدنیا ،ظاهری رامی شناسند،درصورتیکه ازآخرت غافل اند.این دسته ،هرچند به ظاهربینا هستند ،ولی درفرهنگ قرآن وحدیث ،کورمحسوب می شوند. امام علی (ع)درخطبه ۸۸ ن ...می فرمایند نه هرکه دلی داردخردمند است ،ونه هرکه گوشی داردنیک شنوندهاست،ونه هرکه دیده ای داردبیننده است. دسته دوم،جامه نگر وواقع نگرند،هم نزدیک راخوب می بینندوهم دوررا.هم خانه دنیارا می بینند وهم خانه آخرت را.درفرهنگ قرآن وحدیث ،این دسته ازمردم،بصیر وبینانامیده می شوند.(ش)